Hoi Valentijn, ik vind het een mooi verhaal, de vergelijking tussen de kast en het leven vind ik erg mooi. Maar met de opdracht in mijn achterhoofd mis ik nog wel wat zintuiglijke beschrijving. Bijvoorbeeld de geur van de oude meubels, de zonnestralen die door het stof in de werkruimte duidelijk zichtbaar zijn, zoiets.
Ik krijg ook geen goed beeld van de man of het meisje. Hoe oud ze zijn, wat ze denken, vinden, wat hun onderlinge relatie is. Bij "grijpgrage handjes van het meisje" en "tilde hij haar een stukje op bij haar middel" zie ik een klein kind voor me, maar de uitleg die de meubelmaker haar geeft, klinkt dan weer te volwassen. 
Desalniettemin heb je dit mooi geschreven en in die zin graag gelezen. 

Je gebruikt veel verkleinwoorden in je verhaal: plankjes, laatjes, handjes, randjes, puntjes, stukje, laatje, deurtje. Soms ontkom je er niet aan, maar gebruik je het te veel, dan kan het ook tegenstaan.

Hoi Valentijn, de meubelmaker zie ik wel voor me, die heb je goed geschetst met zijn rimpelige hand, de schroef in zijn mond en de ferme handomdraai. De locatie had van mij iets meer uitgewerkt mogen worden, wat dat betreft sluit ik me aan bij Fief. Het andere personage, een (kennelijk redelijk jong; hij moet haar optillen) meisje vind ik dan iets minder duidelijk; is zij wat je je voorstelt bij een aspirant meubelmaker? De parallel tussen de kast en het leven vind ik mooi gevonden.

dag Valentijn

Wat een lieve, warme tekst! Ik mis in je verhaal wel de sfeerzetting: hoe ziet het atelier eruit, hoe ruikt het daar, wat is het gevoel als men hout bewerkt, etc...

Dat is misschien iets om een volgende keer wat verder uit te werken?

Johanna

Hoi Valentijn, ik zie wat je wil beschrijven, alleen is het nog niet compleet. Ik sluit me aan bij bovenstaande opmerkingen, misschien doe je er wat mee. Het verhaaltje heeft potentie.

Grtz,
Taco