Hoi Virtuosu, ik vind het een mooi verhaal. Je hebt het op een bijzondere manier geschreven, hier en daar vond ik de zinnen wel lastig te lezen. Desondanks met plezier gelezen.

Wanneer ik het 'mirakel der geluk' op hem richt glimlacht de directeur, alsof hij zelf dit sprookje al geschreven heeft. ---> ik zou de komma achter directeur weghalen en achter richt zetten.

Geen geluidsdemper, handschoenen, een idiote stem in mijn hoofd die zei dat het toeval wel zou gaan helpen.  ---> deze zin leest nu alsof er staat: geen geluidsdemper, geen handschoenen, geen idiote stem in mijn hoofd. Terwijl ik denk dat je bedoelt:
Geen geluidsdemper, geen handschoenen, wel een idiote stem in mijn hoofd die zei dat ...

Twee keer op het hoofd ---> in het hoofd denk ik. Je richt op het hoofd, maar schiet erin.

De heftigheid waarmee hij van de bureaustoel op de grond klapt, te vergelijken met zijn woede-uitbarstingen.  ---> achter de komma mis ik nog het woordje "is". De zin leest dan beter

Wanneer ik de de deur weer dichtdoe zijn er nu ---> tussen dichtdoe en zijn hoort nog een komma

op de melodie van life is life van Opus.  ---> life is life is een titel, moet dus met hoofdletter, omdat het Engelstalig is, zou ik het ook cursief schrijven: Life is life

Tuimelend van de ene naar de andere kant, mijn keel schrapend hoewel ik verwacht niet boven de kakofonie van geluiden uit te komen.  --> Deze zin klopt grammaticaal op deze manier niet. 
Ik tuimel van de ene naar de ander kant en schraap mijn keel, hoewel ik niet verwacht boven de kakofonie van geluiden uit te komen.

Hoi Virtuosu, 

Prachtige sfeeromschrijvingen, dat moet er als eerste van gezegd worden. Ik kreeg rillingen over mijn rug tijdens het lezen van de eerste alinea's! 

Het is even schakelen om te beseffen dat deze moord een 'goede zaak' is of lijkt te zijn: meestal verwacht je drama, boosheid of verdriet bij een moord, geen zingende kroeg. Het verhaal is des te spannender omdat je personage wel iets te zeggen heeft over de vermoorde persoon, maar daar nooit de kans voor krijgt. 
Enerzijds roept dat de passende sympathie op voor een slachtoffer van moord: het was een mens, waar blijkbaar nog wel iets goeds over te zeggen viel, of in ieder geval: de gruwelijke misdaad van misdaad van moord wordt niet verheerlijkt door de schutter. Tegelijkertijd krijgt de lezer nooit te weten wat d(i)e goede eigenschappen waren van het slachtoffer, noch wat de moord 'noodzakelijk' maakte. Uiteindelijk schrijf je zelfs letterlijk Ach wat, hij is gewoon dood. 

Dat maakt het geheel en het einde ontzettend spannend. Wat is hier gebeurd? Wat waren nu precies de motieven voor de moord? Had de moord een gegronde reden of juist helemaal niet? Hoe gaat het verder met de collectieve spijt die de werkvloer nu ervaart? 

Op het puntje van de stoel, van het begin tot zelfs na het einde! 

Heel goed gedaan!

Groet, 

Nadine

Hoi Virtuosu, prachtig verhaal; met het beest van een directeur wordt grondig afgerekend, dat wordt uitbundig gevierd in de kroeg, waar alcohol en samenzang de sfeer bepalen. Alleen jammer dat we niets meekrijgen van wat de spreker wilde zeggen, maar misschien is het maar beter zo; de lezer kan daar zijn eigen draai aan geven.
De zin De stilte maakt de kleurloze gang nog ijziger. vind ik om in te lijsten; hoe mooi schets je hier de sfeer met begrippen over (de aan- of afwezigheid van) geluid, kleur en temperatuur.

Virtuoso, je beschrijft meesterlijk de tijd dat nog alle afdelingen in een bedrijf voor elkaar haast hermetisch gesloten bleven. De 'geur van haat'  en zoals Ton al aangaf met de nog ijzigere gang zijn pareltjes. Ik blijf fan van jouw unieke schrijfstijl. 

Ja, het rolt en bolt, ergens vind ik het jammer dat HP zo gemakkelijk meegaat, iets meer conflict had het nog sterker kunnen maken (denk ik), toch weer mooi gedaan!

GG!