Wat een heerlijk verhaal! Ik checkte zomaar even het forum (begin het naar mijn zin te krijgen) en dit is een heel fijn begin van de dag. De kabouterontmoeting vond ik een beetje snel, maar die laat ik met alle plezier gaan voor de rest van het verhaal en de mindfucks die je daarin geeft. Teveel woorden? Ik snap dat dit eruit moest en zou me er ook niet druk over maken. Dankjewel.

Hoi Hadeke,

Je had misschien wat van je woorden kunnen schrappen, nog buiten het limiet van de opdracht om: als je personage niet in kabouters, feeën of andere fantastische wezens gelooft, waarna diezelfde wezens een wens vervullen... Dat is best voorspelbaar.
Maar (en daar komt de grote maar!) jij weet die uitwerking/inleiding wel zo mee te nemen in het verhaal dat het alsnog een cirkeltje kan vormen met de rest van het plot en door het te laten spreken over de levensomstandigheden van je hoofdpersoon. 

Dat maakt dat het verhaal alsnog vlot leest. In plaats van een cliché, voelt dit verhaal nu bijna als vertrouwd aan. Het is inhoudelijk ook erg heilzaam en mooi. 

Wat begon al aandachtspuntje weet je wat mij betreft een van de meerdere sterke punten van het verhaal te maken. 

Goed gedaan!

Groet, 

Nadine 

Hoi Hadeke, we mochten 450 woorden gebruiken en daar zit je nog onder. Je kunt nog 20 woorden extra schrijven.
Ik vind het een mooi sprookje, maar het leest voor mijn smaak iets te langdradig en afstandelijk. Er was eens een man, de onderwijzer, de meester. Het zou voor mij persoonlijker worden als je de man een naam geeft. Misschien zelfs in de ik-vorm schrijven. 
De introductie leest natuurlijk als dat van een sprookje, toch trek je mij pas bij de derde zin in het verhaal.
Daarnaast zou ik het verhaal iets meer lucht geven door alinea's te maken. Er zitten tijdsverschillen in die je kunt markeren met een witregel. 
Ik vind je idee erg leuk gevonden, maar persoonlijk denk ik dat jij het sterker kunt schrijven. Het uitstapje vat je bijvoorbeeld samen in één kort zinnetje. Daar zou je nog iets meer mee kunnen.
Het einde zou voor mij ook verrassender mogen.

Wij kabouters hebben dat besloten. ---> deze zin voegt niets toe.

'Hallo meester,' ---> Achter hallo hoort nog een komma. Meester is een aanspreking.

Hadeke, hoe moet je zo'n verhaal benoemen: schattig, realistisch, haast sprookjesachtig? In elk geval goed geschreven. Ik heb het graag gelezen. 

Hoi Hadeke, ik vind dit een pareltje! Mooi sprookje, dat voor mij - zoveel hoofden, zoveel zinnen - niet cliché overkwam en evenmin - zoveel hoofden, zoveel zinnen - langdradig of afstandelijk was. Grote feel-good-factor met happy end, daar hou ik van (of moet ik nu zeggen; my cup of tea?)
Mij viel wel één klein detail op; in mijn jeugd was de onderwijzer degene die les gaf aan 6- tot 12-jarigen, die hadden ook toen nog geen bevoegdheid om een crossmotor te berijden. Wellicht is hier een crossfiets ook passend.
Niettemin heb ik enorm genoten!

Hij loopt lekker Hadeke.

Het is een ode aan de onvoorspelbaarheid van het leven en de magie die zich soms in de meest onverwachte hoeken verbergt

GG!
(en leuk dat er meer sprookjes zijn!)