Anna hoort een kreet van opluchting achter de deur van het toilet en in gedachten ziet ze haar baas zitten, zijn broek op zijn knieën en een blik van opluchting op zijn gezicht. Zijn probleem met obstipatie is algemeen bekend. Op dagen dat het bijna letterlijk zijn neusgaten uitkomt, is hij niet te genieten. In het huis gaat het gerucht dat zijn onmenselijke opdrachten daaraan te wijten zijn.
Vandaag heeft het laxeermiddel, naar recept van zijn overleden matroesjka, weer voor verlossing gezorgd en Anna weet dat er zometeen werk aan de winkel is.

De deur van het toilet gaat open en de man komt met een grote glimlach naar buiten. Er kan zelfs een vriendelijk knikje af richting Anna, het teken dat ze aan haar onaangename karwei kan beginnen.
Ze duwt haar schoonmaakkar vooruit en parkeert hem naast het toilet. Met ingehouden adem opent ze de deur en inspecteert de schade. Ja, zo te zien is de missie geslaagd. Ze vlucht de gang in voor een nieuwe ademteug.

Na een kwartier van flink poetsen, trekt Anna haar handschoenen uit. Het valt haar op dat de scheurkalender bijgewerkt is. Deze kreeg hij als nieuwjaarsgeschenk van een kameraad, wist iemand te vertellen, en bevat citaten van machtige wereldleiders.
Op de dagen dat het een kort toiletbezoek betreft, is zij degene die de blaadjes verwijdert. Op dagen als deze doet hij dat zelf.
Ze herinnert zich de opmerking die een voormalig collega eens maakte tijdens de koffiepauze. Volgens hem waren de daden van hun baas terug te herleiden naar de quotes op de kalender. Niet veel later kreeg hij een andere baan aangeboden, althans dat was het verhaal.

Ze schudt de prullenbak leeg en de pagina’s van de scheurkalender dwarrelen in de grote vuilniszak. Het laatste blaadje dat tot stilstand komt, is van maandag 21 augustus. Daarop leest ze een citaat van Stalin:

Liever een onschuldige te veel veroordeeld dan een contrarevolutionair te weinig.

Zoals ze gewend is, heeft haar baas zich uitgeleefd met de nodige krabbels. Eén tekening valt haar op. Het is een poppetje aan een galg met in hanepotenhandschrift een naam erbij geschreven: Yevgeny. Een rilling trekt over haar rug. Ze pakt het vel uit de vuilniszak, vouwt het op en stopt het in haar schort.

Drie dagen later ziet ze tot haar ontsteltenis de beelden van een neerstortend vliegtuig. Alle inzittenden blijken het niet overleefd te hebben.