Lid sinds
3 jaar 4 maandenRol
- Gewone gebruiker
#469 - Duister
“Jongens? Toe nou, zo is het wel leuk geweest, toch?” Bart geeft nog een keer een ruk aan het touw, dat nog altijd geen spatje meegeeft. Een pijnscheut schiet door zijn linker bovenbeen. Stom om te hurken terwijl ze me vastbonden. De ruwe bast van de boom schuurt door zijn dunne zomerblouse heen in zijn rug. Langzaam verdiept de schemer zich tot een duister, waarin angsten zich moeilijk laten temmen.
“Kom me nou bevrijden! Als ik het zelf kon, dan had ik dat toch allang gedaan? Toe nou!” Er is niets dat buiten zijn roepen de doodse stilte doorbreekt. Zelfs de dieren die hun domicilie hebben in dit bos lijken roerloos hun adem in te houden, in afwachting van… wat?
Bart spitst zijn oren. Er stapte iemand op een tak, daar, verderop. Ook al knijpt hij zijn ogen tot spleetjes, zien kan hij het niet. Behalve dat het aardedonker is, is zijn bril al uren geleden van zijn hoofd gevallen. Daar, weer het geluid van een brekende tak. “Hallo, ik ben hier! Help!” Het blijft stil, tien, twintig tellen. Dan klinkt het gekraak weer, een paar keer achter elkaar, het lijkt dichterbij te komen. Zijn mond wordt nog droger dan -ie al was, hij hoort een zacht gegrom. Pas als het beest hem recht in zijn ogen kijkt, op een paar centimeter afstand, begint Bart te gillen.
Bundels van licht uit twee zaklampen doorboren de nacht.
“Hoe kunnen jullie zo ontiegelijk dom zijn?” De zware stem klinkt boos en bezorgd tegelijk.
“Hier moet het ergens zijn, pap.”
“Waar dan?”
“P-pap?” Een van de lampen flitst alle kanten uit.
“Ik zie toch geen donder zo, godsamme nog an toe.”
“Papa!”
De twee lichtbundels ontmoeten elkaar op dezelfde boom. Op amper een meter hoogte hangen gerafelde resten van touw.
Ha ManMetPen, als tijdens…
Lid sinds
9 maandenRol
Ha ManMetPen, als tijdens een wandeling zulke resten worden aangetroffen, kan ik me voorstellen dat ze inspireren. Dank voor je verhaal!
"...waarin angsten zich moeilijk laten temmen." Mooi.
"domicilie". Zou niet mijn woordkeus zijn in een verhaal met zulke klare taal als dit.
De "jullie" (die dom zijn) verwart me. Ik ontdek hier dat Bart een kind is (waarschijnlijk) en dat andere kinderen hem hebben vastgebonden. Maar loopt vader nu met één kind in het bos (dat denk ik) of met meer? En wie zijn die "jullie" dan? Bas en broertje/zusje? "Ze" hebben Bart immers vastbonden. Dan zou ik nl. meer kinderen verwachten en horen of zien in de zoektocht. Als er maar één extra kind zou zijn, dat verantwoordelijk is voor het vastbinden én de zoektocht, raak ik minder verward en is dat logischer voor mij als lezer.
Misschien wordt de dialoog sterker als je de vader niet woordelijk laat praten (schelden leest best onhandig, vind ik), maar beschrijft met meer woorden die zijn stemming duiden ipv een gesproken tekst:
“Hoe kunnen jullie zo ontiegelijk dom zijn?” De zware stem klinkt boos en bezorgd tegelijk.
“Hier moet het ergens zijn, pap.”
Ongeduldig bromt vader en hij stapt verder door de struiken.
“P-pap?” Een van de lampen flitst alle kanten uit.
Scheldend schijnt vader met zijn zaklamp door de struiken en tuurt door het duister.
“Papa!”
De twee lichtbundels ontmoeten elkaar op dezelfde boom. Op amper een meter hoogte hangen gerafelde resten van touw.
Of iets dergelijks :)
Ha Raymond, Dank voor je…
Lid sinds
3 jaar 4 maandenRol
Ha Raymond,
Dank voor je feedback!
Terecht. Dit is een gevalletje van haastige spoed, zelden goed. Mijn eerste idee was een paar kinderen op te voeren, maar gezien het beperkt aantal woorden heb ik dat bij nader inzien teruggebracht tot één zoekend kind en vader. Slordig van mij dus. Hoewel het een het ander niet uit hoeft te sluiten: er kunnen meerdere kinderen betrokken zijn ("Jongens..."), terwijl maar een kind+pa gaat zoeken. Nu ik er zo over nadenk, lijkt me dat het meest plausibel. Anyway, het is maar een verhaaltje.
Mooie suggestie. Waar het eerste stuk meer sfeer schetst, wilde ik het tweede gedeelte juist heel karig houden - dan resoneert de sfeer van dat begin beter. Althans, dat probeer ik dan ;-)
Cheers!
Martin
Niet dat hij het monopolie…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Niet dat hij het monopolie claimde voor lugubere verhalen, maar Taco krijgt hier serieuze concurrentie. Ik vind het woord 'domicilie' net goed gekozen door het contrast met de wilde dieren in het bos. Knap opgebouwd werkje.
Goed stuk dat de fantasie…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Goed stuk dat de fantasie prikkelt! Goed dat je het contrast tussen deel 1 en deel 2 opzoekt, ik zou je aanraden dat nog verder te verdiepen. Ergens blijft de angst van hp te lang verborgen (aangezien je zo weinig woorden hebt, ik heb het gevoel dat je van de eerste regel hier meer mee kan)
GG!
Wow, wat een goed, luguber…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Wow, wat een goed, luguber verhaal. Tot het eind geboeid...
"waarin angsten zich moeilijk laten temmen." > ontzettend mooi
Domicilie vind ik minder gepast, want het eerste stuk beschrijft voor mij de gedachten van het vastgebonden kind, dat woord past daar voor mij niet bij
Domicilie komt uit een…
Lid sinds
17 jaar 8 maandenRol
Domicilie komt uit een eventueel jongvolwassen register. Het zou een atheneumleerling kunnen zijn. Woorden typeren je personage of verteller. Het is plausibel dat er maar één kind aan de vader heeft opgebiecht wat hij gedaan heeft. Dus je kunt best maar één kind terug laten komen met vader. Spannend en verontrustend verhaal.