Oeoeoe, Ritme, dit spreekt me aan. Slecht 150 ofzo woorden gebruiken omdat je er alles mee hebt gezegd. Beeldend genoeg om het deurtje te zien en op de knieën te willen kruipen om het aan te raken. Terwijl ik weet (of denk te weten) dat het deurtje slechts bestaat in de geest of jij mij tenminste de illusie laat dat ik zoiets weet. Dankjewel.

Ik heb één technische opmerking, waardoor je me nog meer zult bekoren als lezer, mocht dat überhaubt een overweging zijn. Je schakelt je zinnen door een aspect te herhalen uit de zin ervoor. Scharniertjes- scharniertjes. Straaltje licht-straaltje licht. Gevoel-gevoel. Dat haalt voor mij de vaart uit je beschrijving. Een variant kiezen voor die herhaling en dus feitelijk niet herhalen, zou de fraaie en intrigerende gedachtegang voor mij versterken.

Spontaan moet ik denken aan het verhaal en de uitspraak: 'Niemand weet dat ik Repelsteeltje heet.' Onbewust heb ik er deze week ook voor gekozen om ver onder het toegestane woordenaantal te blijven. In jouw tekst werkt dit in ieder geval fantastisch. Kan je wel even naar andere inzendingen kijken, dan zal je merken dat het niet de bedoeling is de opdracht in de titel te herhalen: jouw titel zou dus (via de tab 'bewerken') best veranderd worden in: #469 Kabouterdeurtje.   

Goed gevonden emo-stukje in 'kinderlijke' taal. De titel is erg belangrijk voor het verhaal, waar ik niet goed weet of dat een slecht ding is of net geniaal :)

PS: ik had het deurtje liever in je plint, of in de muur gezien, dan in de deur. maar dat is gezeur.

GG

Ik vind het een leuk verhaal en sluit bij aan bij de reeds gegeven feedback.

Graag gelezen!

Ook ik sluit me aan bij de reeds gegeven feedback. Ik wil daarbij zeggen dat zo'n kort verhaal in Amerika een eigen markt heeft en als vignette gepubliceerd wordt.