Schrijfdeb, bijna de lesten (laatsten) maar zeker bij de besten. Eerst beklemmend, dan bevrijdend. Er waren tijden dat ouders hun zwanger geraakte dochter verplichtte zo snel mogelijk met de v(d)ader te trouwen. Erg goede interpretatie van het onbeschreven blad. G.G.

Leuk, ook jij de tabula rasa. 

Goed verteld. Het grappige is dat ik eerst het gevoel kreeg van een setting in een verleden waarbij inderdaad - zoals Gi al aangeeft - een gedwongen huwelijk aanstaande lijkt, maar toch niet.

Graag - niet zozeer met plezier, want daar is het onderwerp niet naar, maar wel met liefde - gelezen.

Hoi SchrijfDeb, ik vind het ook een mooi verhaal. Toch heb ik een maar. De zwangerschap is overduidelijk niet gepland. een ongelukje? Verkrachting lijkt me niet, maar heeft de man haar laten zitten. Dat is natuurlijk al verschrikkelijk, maar ik mis iets meer tegenstand. Ik begrijp de twijfels van de aanstaande moeder en hoe ze opziet tegen de taak die voor haar ligt, maar hoe fijn is het dat ze zich gesteund voelt door haar ouders. Een happy end. Misschien was het voor het verhaal interessanter geweest als er meer tegestand was geweest, iets minder lieflijk. Er zijn legio vrouwen waarvan de ouders minder begrijpend reageren. Desalniettemin is dit een fijn geschreven verhaal om te lezen en heeft deze hp geboft met haar ouders. En wat Gi zegt: een originele invulling van een onbeschreven blad.

Een lieflijk verhaaltje met spruitjeslucht. Veel spanning of ontwikkeling zit er niet in, maar de vertwijfeling en de gevoelens van de dochter zijn mooi in beeld gebracht, net als de liefde van de ouders voor hun dochter.

Hoi SchrijfDeb, ik zie dat je wel iets veranderd hebt, maar het verhaal leest voor mij nog grotendeels hetzelfde. De zin met de sperziebonen en het klompje cellen vind ik een mooie aanpassing, maar de twijfel bij de hp was al wel duidelijk. Persoonlijk zou ik de reacties van haar ouders iets scherper hebben gemaakt. Ze zijn nu voor mij wel erg meegaand. Die ouders zijn er wel, maar het merendeel zal toch hun zorgen uiten. Ook daaruit kan liefde spreken. De laatste zin vind ik te grof in verhouding tot het nog lieflijke verhaal. Maar dit gezegd hebbende, vind ik het idee nog steeds origineel.

Ho maar, met de laatste zin in de herschrijf maak je er een heel ander verhaal van. Zij denkt aan abortus en dat zou wel eens een heel andere reactie van de ouders kunnen teweeg brengen. Hun openstaande houding zal op de proef gesteld worden. Er zal dan geen blad meer zijn om te beschrijven, maar de nog grotere leegte die dan ontstaat, zal later weer gevuld worden.

Wauw, Deb, wat kan een gewijzigde slotzin een wereld van verschil maken. Briljant!

Ik ben van mening dat er nog wel aan geschaafd moet worden, maar zie nu in dat dat zeker de moeite waard is. Danzij de slotzin krijgt het verhaal echt een conflict en een mooi contrast (de botsende toekomstvisies) en dat is net wat het verhaal nodig had. Heel mooi gevonden.

Smaken verschillen, want ik ben het hier erg oneens met Fief; het 'angstaanjagende klompje cellen' vond ik te plastisch, ik moest meer denken aan een tumor. Het slot vind ik geweldig; het komt aan als een mokerslag en slaat het gezapige tafereeltje aan gruzelementen. Ineens wordt duidelijk dat er geen sprake is van angsten, zorgen en vertwijfeling bij de hoofdpersoon, maar dat haar opmerkingen argumenten zijn voor wat ze van plan is en dat ze haar ouders hierop voorbereidt. De sussende, filosofische woorden van pa, gevolgd door de keiharde voortzetting van de beeldspraak is een prachtvondst. Kijk nog even of de slotzin bondiger kan voor het effect.

Wat ik nog graag zou zien, is een paar woordjes over waar de hp zich bevindt, het lukte mij bij het lezen niet haar te plaatsen. Eerst zag ik haar in mijn fantasie in de keuken bij moeder staan, maar nadat moeder de keuken uitloopt en naar pa wijst, dacht ik dat de hp in de woonkamer bij pa zat, maar als pa de keuken binnenloopt en naast de hp komt zitten, plaats ik haar aan de keukentafel. Iets meer informatie over waar de hp zich bevindt en wat ze doet, zou welkom zijn.

Mooie herschrijf. Ik vind ook dat je de personages goed typeert door wat ze zeggen en denken.