Uit grijsgrauwe wolken is de ochtend ontwaakt
Een gouden glans heeft mijn dromen vervaagd
Waarom zit de wereld vol nijd en haat?
Wie is met dit alles gebaat?

Deze oorlog, die bommen, wie kan het nog aan?
Kinderen sterven, wie trekt het zich aan?
Holle woorden, zinloze betogen
Hulpkreten worden niet gehoord

De kille herfst die mij zo te moede maakt
Hij keert telkens weer maar is niet alleen
De mensheid vindt altijd weer raad en daad
Haar leger staat immer paraat

Als er een godheid is, waarom blijft die dan stil?
Een bliksemschicht uit zijn hand zou volstaan
Om de wortels van ‘t kwaad uit te roeien
Helaas is het daarvoor te laat

Als de mens beseft dat het ook zonder God kan
Zijn dogma’s en religies gaat weren
De onmin  die smelt als sneeuw in de zon
Geen herfstzeer houdt hem dan tegen