Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#500 De keuze is aan u

 

De oude man komt handenwrijvend binnen en gaat met een tevreden uitdrukking op zijn gezicht aan tafel zitten.
‘Wat kijk jij blij… als een kat die een vogel heeft verschalkt. ‘
Hij kijkt de tafel rond. Een glimlach speelt rond zijn lippen. De vier andere mannen en een vrouw staren hem aan.
‘Zoals jullie weten bestaat ons symfonieorkest overmorgen tien jaar. Een jubileum… en jullie raden nooit wie ik heb kunnen strikken voor een optreden. ‘
De mond van de vrouw valt open.’ Maar… we hadden toch al wat festiviteiten gepland, Hans. Volgens mij stond daar geen solo optreden bij. ‘
‘Om niet, Sophie. Om niet. Ik kon deze kans voor ons niet laten lopen. Als we bekend maken wie het is, nou… Bovendien kunnen we de recettes van de kaartverkoop heel goed gebruiken. ‘
Iedereen rond de tafel houd de adem in.’ Houd ons niet langer in spanning, Hans. ‘
‘ Pianist Rudolph Herenberg. '

'Eh, Sophie. Wil je nog even blijven? ‘
Uit zijn houding blijkt ongemak.
‘Wat is er, Hans, ‘vraagt ze scherp. ‘Het is al laat. ‘
’Het spijt me, maar het is belangrijk. Erg belangrijk.. 'stottert hij.' Hij speelt niet echt om niet, weet je. Hij heeft een voorwaarde aan zijn optreden verbonden. ‘
Sophie kijkt hem verward aan.’ Wat bedoel je? ‘
Hij wrijft over zijn stoppelbaard.
‘Hij wil met jou naar bed na zijn optreden. ‘

Herenberg strekt zijn vingers en rekt zich uit. De repetitie ging vlekkeloos. Hij zal morgenavond het concertgebouw op zijn grondvesten laten schudden. En daarna zijn beloning. Al maandenlang volgt hij Sophie en nu doet zich dankzij die Hans Versteeg met zijn smeekbede eindelijk een unieke kans voor. Sophie zal natuurlijk weigeren maar ze moet niet hypocriet doen. Tevreden vouwt hij de krant open en daar staat het. Concert ter gelegenheid van het 10 jarig jubileum van het symfonieorkest. Zijn naam in grote letters. Hij grijnst. Hij is gek op jong, blond en benen tot in de hemel. Morgenavond.

De zaal zit vol en het geroezemoes is niet van de lucht. Herenberg zit bij de piano, is al geschminkt en klaar voor zijn optreden.
‘Waar is ze, Hans. We hadden afgesproken dat ze hier backstage zou zijn. ‘
Hij laat zijn stem dalen.’ Je weet dat ik opstap als… ‘
Opeens dringt iemand zich naar voren met een kistje in zijn handen.
‘Ik moest u dit persoonlijk overhandigen, meneer. ‘
Verbaasd neemt Herenberg het over en doet het open. In het kistje ligt een telefoon en een pistool.
‘Wat… wat is dit voor iets bespottelijks. ‘
De telefoon gaat over. Herenberg neemt op. Iedereen in de zaal is opeens muisstil.
Een vrouwenstem klinkt helder op de speaker. ‘Gerechtigheid voor alle vrouwen die u heeft verkracht, mishandeld en vernederd. De keuze is aan u. Slijt de rest van uw leven in de gevangenis of maak er een einde aan. ‘
De grote deuren gaan open en politie komt binnen.
Het pistoolschot weerkaatst in de zaal.

 

 

 

 

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk! Ik hou van een open einde. Het is wel een groot verhaal om in zo weinig woorden te vertellen, daardoor komt het plot hier en daar een beetje geforceerd over.
Ik hoop niet dat Hans, de oude man, er zonder kleerscheuren vanaf komt. Kijk even naar je aanhalingstekens, want die 'aanhalen' alle kanten op.  Met plezier gelezen!

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John Doe, de film "Indecent Proposal" schoot meteen binnen, vreemde voorwaarden voor een optreden. Het jubileum zelf komt er wat bekaaid af.
Ik ben het met Bart eens dat het verhaal meer woorden nodig heeft om goed tot zijn recht te komen. Je zit nu al ruim over de woordenlimiet.

Hij zal morgenavond het concertgebouw op zijn grondvesten laten schudden. En daarna zijn beloning. ---> dit leest nu alsof hij na het concertgebouw zijn beloning laat schudden.
 

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

In de kern een goed verhaal, maar ik sluit me aan bij de eerdere reacties. Door het beperkte aantal woorden moet je grote stappen maken, die de ontwikkeling voor mij wat ongeloofwaardig maakt. Zowel qua de suggestie dat aan de voorwaarde zal worden voldaan als aan het slot. Met meer woorden kun je dat denk ik zeker oplossen. Uitwerken dit verhaal, dus.

(Nog één aanvulling. Je gebruikt vaak het beletselteken de ... Volgens mij daar een spatie aan het begin staan en je mag er wat terughoudender mee omgaan.)

Lid sinds

2 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat zij zeggen. Ik vind het overigens wel een creatieve invulling van de opdracht. Actueel thema ook. Tijd voor Hans om gecanceld te worden.

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi John Doe, 

Ik vind je dialoogzin: ‘Wat kijk je blij… als een kat die een vogel heeft verschalkt’, niet zo realistisch. Wanneer hoor je iemand dit ooit zeggen? Pas het idioom aan aan het personage. Als het bijvoorbeeld een dichter is, is het al aannemlijker dat diegene zo praat. Ook de volgende dialoogzin schuurt een beetje. Wij als lezer weten het nog niet, maar de rest wel. Om zo plechtig te zeggen: ‘Zoals jullie weten bestaat [...]’, is niet zo realistisch. Dat zou je dan beter gewoon als een mededeling op kunnen schrijven. Ik zou dan beginnen met: ‘Jullie raden nooit wie ik heb kunnen strikken voor een optreden’.

Het uitgangspunt van het verhaal vind ik goed, maar er is iets meer fundering nodig om het geloofwaardig te maken. Heeft de vrouw al het bewijsmateriaal? Et cetera.

 

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank voor al jullie waardevolle toevoegingen. Het helpt om me weer een betere, hoop ik ,schrijver te worden.