Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#500 De mijmeringen waren tenminste perfect

 

Dit gaat niet werken, wat mij betreft.

Je had niet veel woorden nodig om de boodschap over te brengen. Misschien was je daar wel een meester in, met weinig woorden je doel te bereiken. Stiekem kan ik daar wel jaloers op zijn, weet je dat. Net zoals ik je koelheid verafgood; een appje sturen was voldoende voor je. Het lijkt me makkelijk als je de deuren zonder het slot te checken, direct achter je dicht kan slaan.

Mijn deuren staan op een kier. Verschillende mannen, en zelfs een paar vrouwen zijn naar binnen gelopen. Soms zou ik de deur voor hun neus dicht willen slaan, maar dat zit niet in me. Dat weet jij ook, ik was altijd al die pleaser. Wie is er bij jou naar binnen gelopen? Vast velen, wie zou er niet op jou vallen? Je hebt waarschijnlijk geen reden om mij als vergelijkingsmateriaal in je achterhoofd te houden, als er weer eens iemand bij je aanbelt. Jouw liefdesleven begon direct na het appje, toen ik uit je hoofd verdwenen was.

Vandaag is het vijf jaar geleden dat je het allesveranderende appje stuurde. Realiseer je je dat? Waarschijnlijk niet. Waarom zou je ook ieder jaar een herdenkingsmomentje besteden aan het ophouden van...wat eigenlijk? Toch kijk ik vandaag extra lang naar je foto, die nog steeds op de vensterbank staat. De mijne zul je waarschijnlijk al weggegooid hebben, het foto-album van onze reis voor het vernietigende appje zul je al van de harddrive hebben verwijderd. Het is waanzin, maar ik zoen zelfs je foto. Volop op de lippen, zoals we dat ooit hartstochtelijk deden, totdat jij aangaf klaar te zijn met dit soort 'nietszeggende romantiek'. Je zal wel gelijk hebben gehad. Net zoals je het weer bij het juiste eind had, toen je zei dat ik niet goed bij mijn hoofd was. Compleet gestoord zelfs, met mijn obsessieve waanbeelden en mijn hopeloos romantische sprookjeswereld. Je kon je zo goed inleven in me, misschien had je wel psycholoog moeten worden.

Ooit zal ik stoppen met over je te mijmeren, dat beloof ik je.

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een intrigerende tekst, knap in elkaar gebokst zoals hij totaal genderneutraal is. 
Zeurtje: Begin tweede alinea: of deur ipv deuren of staat ipv staan

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb altijd moeite met mensen die zichzelf zo wentelen in de slachtofferrol, maar dat staat los van dat het een goede tekst is. Ik zou alleen zelf iets variëren met het woord 'appje'. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

GG!

 

Mijn deuren staat op een kier. Verschillende mannen, en zelfs een paar vrouwen zijn naar binnen gelopen.

en dan later maak je duidelijk dat hij/zij/hun het liever wilden houden bij wat gekus, ook staat die zin in contrast met haar maniakale obsessie, ik zou overwegen die passage te schrappen/veranderen. (geen coach uiteraard!)

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Leuke insteek bij het thema.

Ik sluit me aan bij Tony en mocht je het laten staan dan even de opmerking van Gi meenemen.

Ik weet niet zo goed de vinger er op te leggen, maar voor mijn gevoel mijmert het iets teveel. Er mag van mij iets meer pit, schuring of conflict in geschreven worden. De hoofdpersoon toont zich wat 'vlak', maar daaronder broeit denk ik veel, dar mag wat meer naar de voorgrond komen.

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik vind het jubileum van een breuk een mooie creatieve keuze. Ik kan me wel vinden in de opmerking van Hadeke dat de HP veel mijmert. Sommige zinnen zou ik dus ook schrappen, zoals "Je kon je zo goed inleven in me, misschien had je wel psycholoog moeten worden". Dat haalt de snelheid misschien wat op, want die zin is wel gewoontjes. Maar zeker goede vondsten en graag gelezen. 

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuoso,

Technisch gezien een goed geschreven verhaal. Beeldend, de vertelwijze spreekt me aan en het voldoet aan de opdracht. Alleen de inhoud raakt me iets minder. Er is te veel sprake van zelfmedelijden (voor mij dan) om echt mee te kunnen leven met de hoofdpersoon. Dit zou je makkelijk op kunnen lossen door wat te relativeren, door de hoofdpersoon een eigen aandeel in te laten zien, enzovoort. 

Voor de rest heb ik er niet veel op aan te merken!

 

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank allen voor de mooie en uitgebreide feedback. Zitten veel nuttige tips in, kan ik zeker wat mee. Snap ook dat dit verhaal wel veel gemijmer was en HP ook wel erg veel zelfmedelijden heeft, wat het wat lastiger te lezen maakt. Dit was alleen wel ook de opzet van het verhaal; HP die zichzelf zo zielig vind, lover niet los kan laten en hierover blijft dromen. Is voor nu niet echt te veranderen, zal volgende keer bij zo'n type verhaal het in het achterhoofd houden.