Laura, wat een aangrijpend verhaal. Als lezer word je haast een van de kinderen die toekijken hoe de twee zussen elkaar omstrengelen. 
Zeurtjes:
In de titel ontbreekt een e aan nieuw (een nieuwe thuis) en het is op te (niet de) wachten.
Mia en Teun in Groningen zijn duidelijk Nederlanders en dus zal de zus van Mia, de moeder in het verhaal, dat ook wel zijn. Ik vraag me dus af uit welk ver land ze met haar kroost vandaan komt. 

Goed verhaal. Er wordt veel verteld, zonder dat het daadwerkelijk vermeld wordt.

Volgens mij is de titel correct. @Gi , waarom zou er een -e toegevoegd moeten worden?

Het lijkt me een gezin dat uit Nederlands Indië, met in kampervaring achter de rug, naar Nederland kwam.

De omhelzing heb je mooi weergegeven.

Hoi Laura, 

Heel, heel mooi! 

Je schrijft zodanig dat je de verbeelding van de lezer het werk laat doen wanneer je erop kan vertrouwen dat die dat ook kan. Dat vergt zowel kunde als lef. Als de schrijver kan ook lukt om het zo op te schrijven, krijg je een prachtig verhaal. Daar is het jouwe een voorbeeld van. 
Met iets als want ik had zelf geen winterkleding. Dat had ik nog nooit nodig gehad. is het niet nodig om te vernoemen dat dit gezin waarschijnlijk uit een kamp uit Indonesië komt, gezien de context die de lezer dan al heeft. Een context die in dezelfde stijl geschreven is, overigens. 

Waar je dan wel expliciet(er) bent, (Zelfs niet toen ze ons vertelde dat papa niet meer terug zou komen) komt dat ook veel meer aan als de harde feiten die het zijn. Zo geef je niet alleen het verhaal, maar ook de personages en hun karaktertrekken weer in enkele zinnen, waar de neiging zou kunnen zijn om daar vele regels of zelfs alinea's aan te besteden. Dat is knap! 

Prachtig slot ook: het sluit heel mooi en rauw af en past perfect bij het bitterzoete van de rest van het verhaal. 

Een pareltje! 

Groet, 

Nadine

Hoi Laura, mooi verhaal over hoe de familie in Nederland verwelkomt wordt. Indrukwekkend verteld, graag gelezen. 
Je moet nog wel even naar de indeling van de tekst kijken. 

 

Mama en haar 6 kinderen. Tante Mia deed haar armen wijd open en riep:

‘Zusje toch!’ De tranen schieten me weer in de ogen als ik daaraan denk. Mama liet haar tassen vallen en liet zich omhelzen. Ze grepen elkaar vast, als drenkelingen aan een reddingsboei.

‘Meisje toch, meisje toch’ bleef mijn tante mompelen. Ze maakte zich los, keek mama nog eens goed aan:

‘Wat ben je vreselijk mager,’ en trok haar weer tegen zich aan. ‘Ik voel alleen maar botten. Maar goddank leef je nog.’ Mama’s hele lijf schokte. Ik begreep dat ze huilde.

 

In dit gedeelte wordt de tekst uit elkaar getrokken door witregels. De gesproken tekst is handiger op een nieuwe regel, maar hoort nog wel direct achter de dubbele punt.
Met een enter krijg je een witregel, maar met shift+enter kom je op een nieuwe regel.
Bijvoorbeeld:
Mama en haar 6 kinderen. Tante Mia deed haar armen wijd open en riep: ‘Zusje toch!’
De tranen schieten me weer in de ogen als ik daaraan denk. Mama liet haar tassen vallen en liet zich omhelzen. Ze grepen elkaar vast, als drenkelingen aan een reddingsboei.
‘Meisje toch, meisje toch,’ bleef mijn tante mompelen. Ze maakte zich los, keek mama nog eens goed aan: ‘Wat ben je vreselijk mager,’ en trok haar weer tegen zich aan. ‘Ik voel alleen maar botten. Maar goddank leef je nog.’
Mama’s hele lijf schokte. Ik begreep dat ze huilde.

Mama en haar 6 kinderen. ---> in een verhaal is het mooier getallen voluit te schrijven: zes kinderen.

‘Meisje toch, meisje toch’ bleef mijn tante mompelen.  ---> achter toch mist een komma.
 

Op mijn telefoon weet ik dat ook niet, daarom schrijf ik mijn verhalen altijd op de computer. Daar kun je de opmaak veel beter regelen.
Ik heb geschreven dat je naar de indeling van de tekst moet kijken, niet naar de inleiding. Nog een reden wellicht om teksten niet op een telefoon te schrijven. In Word zie je toch beter hoe de tekst eruit ziet, maar dat is mijn persoonlijke opvatting. 

Dan wordt het inderdaad lastig. Misschien zijn er forumleden die weten hoe je dit op de telefoon kunt doen. 

Als je eerst in Google Docs of Word op de telefoon werkt, dan de tekst selecteren en als nieuwe bijdrage plakken, waarbij je kiest voor 'plakken als tekst zonder opmaak'. Moet je evt. cursief en vet wel handmatig aanpassen.

Nadeel is wel, dat als je de tekst wil bewerken en je klikt op Enter, je weer die extra witregel hebt.

Laura en Hadeke als Nederlanders hebben jullie gelijk en ik als Vlaming ook. Hierbij de verklaring:

Thuis kan zowel een het-woord als een de-woord zijn. In België wordt thuis als de-woord beschouwd. Bij een de-woord krijgt het bijvoeglijk naamwoord dat eraan voorafgaat, altijd een buigings-e.

• een warme thuis, zo'n fijne thuis, geen goede thuis, die gezellige thuis, haar nieuwe thuis, Fiens echte thuis

In Nederland wordt thuis als het-woord beschouwd. Bij een het-woord krijgt het bijvoeglijk naamwoord alleen een buigings-e als het voorafgegaan wordt door het, dit, dat, een bezittelijk voornaamwoord of een vooropgeplaatste genitief. In de andere gevallen blijft het bijvoeglijk naamwoord voor thuis onverbogen.

• een warm thuis, zo'n fijn thuis, geen goed thuis
• dat gezellige thuis, haar nieuwe thuis, Fiens echte thuis

Voor mij is huis een het woord en thuis een de woord, dus ik heb op school geleerd dat het: een nieuw huis en een nieuwe thuis is. Raar die verschillen tussen Vlaanderen en Nederland waar het toch dezelfde taal betreft. 

Laura, mooi verhaal, met een diep thema. Goed gedaan. Als ik wat mag opmerken (wat mij een beetje eruit haalt) is het passieve werkwoordgebruik in de eerste alineas. Dat mag, kan en veel topauteurs doen het ook constant, dus ignoreer dit gerust, ik wou het gewoon typen ;)

GG!

Prachtig verhaal! Graag gelezen!

Misschien neem ik Tony nu de wind uit de zeilen door jouw vraag te beantwoorden. Het gebruik van hulpwerkwoorden (zoals hebben, zijn, worden, kunnen, willen, zullen, mogen) maken een zin passief. Passieve zinnen zijn niet per se fout en je kunt het niet altijd voorkomen. Zoals Tony zegt, veel topauteurs bedienen zich hiervan, maar in veel gevallen lezen actieve zinnen fijner. Ook daarin zul je zien dat de meningen daarover verdeeld zijn. Persoonlijk sluit ik me aan bij zijn opmerking.
De zinnen die hij bedoelt zijn volgens mij de volgende:

Het schip moest langzaam varen --->  het schip voer langzaam
We hadden regelmatig een oefening ---> we oefenden regelmatig
moesten we in groepen verzamelen ---> verzamelden we in groepen 
Dat had ik nog nooit nodig gehad. --> dat had ik nooit nodig.
Zelfs in de regentijd was het altijd warm geweest. ---> zelfs in de regentijd was het altijd warm.
En ik had mensen gezien die de héle dag in de zon moesten blijven staan. --> Er waren mensen die de hele dag in de zon stonden.
Met de bus werden we naar Groningen gebracht. ---> we gingen met de bus naar Groningen, de bus bracht ons naar Groningen
Tante Mia deed haar armen wijd open ---> Tante Mia spreidde haar armen
 

Kijk voor antwoorden op taalvragen ook eens op de site van Onze Taal of Taaladvies.nl. Die geven goede uitleg over van alles en nog wat met voorbeelden. Zo zijn er wel meer sites die dat doen. Gewoon even googelen.
https://onzetaal.nl/taalloket/lijdende-vorm-passieve-vorm

Ontroerend verhaal. Tony en Fief zullen literair gezien wel een punt hebben, maar mij viel dit niet op en ik zou het niet aanpassen, want het past uitstekend bij de taal van het kind.
Daarover gesproken: het verhaal bevat wel frases die ik minder vond aansluiten bij de belevingswereld en taal van het kind, omdat ze iets te literair of te volwassen overkomen:

• Mama en haar zes kinderen. > Eerder zou ik kiezen voor Mama en mijn broers en zussen
• De tranen schieten me weer in de ogen als ik daaraan denk. > Ik moet weer huilen als ...
• Ze grepen elkaar vast, als drenkelingen aan een reddingsboei. > Als metafoor klinkt het te volwassen, maar als het kind die vergelijking maakt omdat hij het heeft zien gebeuren, is het mooi, maar dan zou ik het anders verwoorden.
• Ik begreep dat ze huilde > Ze huilde. volstaat
• Een grote bal nestelde zich in mijn buik.

 Maar goed, ik heb geen kinderen, dus misschien overdrijf ik en kan het prima.