UKV's van de week: Onzichtbaar en Blikvanger

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Wendy Sempels - Onzichtbaar

20 oktober

Is het een zesde zintuig of een gave? Hij kan het feilloos horen aan het versnelde klikklakken van hun hakken. Alsof geld droppen een aanloopje vereist. Eén euro voor een onsje gemoedsrust vannacht, twee voor een langdurig geluksgevoel.
Angstvallig schuwen ze oogcontact. De actie verloopt meestal zo snel dat zijn dankwoord op hun rug afketst. Een wederdienst vermomd als gitaardeuntje kan hij niet bieden.
In de aftandse pet blinkt een dagopbrengst van vijftien euro. Mager. Moeizaam komt hij overeind, klopt het stof van zijn broek. Met de aalmoezen in zijn zak mengt hij zich onder de menigte. Op ooghoogte.

Bob Faber - Hoogmoed

21 oktober

In het spiegelpaleis der hoge heren dansen ijdeltuiten op het ritme van hun gelijk. In een overwinningsroes wentelen zij zich in het door spiegels vermenigvuldigd succes. 
Met champagne zwieren ze samen met hun schaars geklede nimfen over een dansvloer van vermeende triomfen.
En hun vazallen? Zij verschuilen zich onder ijdele rokken, nadat debutanten en criticasters als querulant een puntmuts is opgezet.
Tot het oproer kraait en de puntmutsen uit hun holen en spelonken tevoorschijn komen; de lichten doven, de spiegels keren en de ijdeltuiten hun eigen lelijkheid aanschouwen.

Levina Levja - Overspelig 

22 oktober

Ook in de oertijd was samenwonen niet altijd rozengeur en maneschijn.
Umba vond Ulla’s geur verrukkelijk, dus hij sleepte haar zijn hol in. Hij vergat op jacht te gaan. Hij snoof aan haar lichaam, hij dronk haar liefdessappen.
Maar ja, zijn maag ging steeds harder rammelen en ook Ulla kreeg behoefte aan een hete sappige kluif.
Umba ging op pad, Ulla maakte de grot schoon en bracht aan de wanden wat versieringen aan. Hun eerste maal voedde hun driften optimaal.
Umbra bleef steeds langer weg. Ulla’s schoonheid viel andere oermannen op. Natuurlijk, ze gingen vreemd. Wie moest nu verholen?

Nel Goudriaan - Blikvanger 

23 oktober

Vroeg in de morgen gaat ze op pad. Ze heeft haar vaste route langs de bushokjes en het park. Het winkelcentrum is het eindpunt.
Met een scherpe blik ziet ze onmiddellijk waar buit te halen is. Bij de tweede bushalte is het raak. De eerste blikjes zijn binnen.
Onder de kastanjeboom, waar ‘s avonds de jeugd verzamelt, vindt ze twaalf blikjes. Haar ademhaling versnelt.
Met volle fietstassen komt ze aan bij het winkelcentrum. Op de grond blinkt een laatste blikje. Dan breekt het ultieme moment van oogsten aan.
Glimlachend verlaat ze de supermarkt. Haar handen omklemmen een versgebakken brood.

Annemieke Kerstens-Taffijn - Russisch roulette

24 oktober

Op de rotonde nadert een tweewielige schaduw, de mist heeft een deken omgeslagen. Geen licht, geen herkenning. In volle vaart en zonder opkijken vliegt een fietser over het wegdek.
Opgloeiende remlichten worden vergezeld door een knerpend remmend geluid. Het duurt even voor de auto weer in beweging komt.
De onzichtbare is alweer op zoek naar een nieuwe kans.