Sissen kan best zonder s'en. Ook bij andere woorden kun je je adem tussen je tanden door persen omdat je kwaad of gefrustreerd bent.

'Bij dat woord aangekomen stop ik met leven.' Ik typ heel fout verkeerde woorden. :P Leven moet hier natuurlijk lezen zijn, anders is het wel een beetje heel dramatisch. Ooit heb ik een verhaal geschreven waarin iemand geen fotografisch maar een pornografisch geheugen had. Geen idee hoe ik erop kwam. Daar hadden zowel ik als proeflezers overheen gelezen (hoe dat kan is me een raadsel). Ik kwam er pas achter toen dat manu de reis naar een uitgever had gemaakt. :P O, en ik heb ook wel eens een vleermuis standaard een vleesmuis genoemd in een verhaal. Volgens mij ben ik hopeloos. :P Eens met MichaM over dat sissen.

:lol: Hilarisch!! Het zou bijna freudiaans kunnen zijn.

Heel fout in mijn vorige post moet 'heel vaak' zijn. Dat is er dus ook een. :o Ik heb dat al eerder gehoord ja, dat freudiaans, maar ik weet niet wat ik daarvan moet denken, haha.

Heel fout in mijn vorige post moet 'heel vaak' zijn. Dat is er dus ook een. :o

Als je het niet had gezegd, had ik echt 'heel vaak' gelezen :)

Je brein ziet wat het verwacht te zien, dat is heel normaal.

Haha geweldig! :) Ik vind die vleesmuis nog wel wat hebben. Je zou er zo een verhaal omheen kunnen schrijven ^^

Persoonlijk vind ik sissen trouwens echt iets voor s-klanken. Ik snap wel wat jullie bedoelen... maar dat is mijn mening...

Fouten maken is menselijk. Veel fouten haal je uit een tekst door het na verloop van enige tijd nog eens te lezen. Goede uitgevers hebben een goede redactie voor het verwijderen van dergelijke fouten. Ik vind het kwalijker als fouten op plotniveau worden gemaakt. Ook stomme foutjes, maar ze worden makkelijker over het hoofd gezien.

In mijn eerste gepubliceerde verhaal stonden twee dt-fouten, die mijn moeder er natuurlijk meteen uithaalde. Dat was tevens haar enige reactie op dat verhaal :o (Ter mijner verdediging: ik had dat verhaal een paar seconden voor de deadline ingestuurd naar een wedstrijd, en het werd gepubliceerd zonder dat ik de kans kreeg om het te herschrijven) In een manuscript dat tot nader order in de ijskast zit, merkte ik bij de zoveelste herschrijfronde plots op dat een personage een mes uit zijn broekzak haalde. Het verhaal speelt zich af in een vrij geïsoleerd woestijndorp. Geen idee hoe die jongen aan zoiets exotisch als een broek kwam. Zeker tien keer overgelezen :o En onlangs schreef ik "Hij zou haar nooit meer zijn, behalve in zijn dromen." Die zijn moet uiteraard zien zijn. Maar toen een proeflezer me op die zin wees, kon ik me wel meteen voorstellen wat die in een andere context, met zijn zou kunnen betekenen.

Iedereen maakt wel is domme foutjes. Foutjes die je gemakkelijk over het hoofd ziet.

Sommige mensen denken dat het correct is om 'is' te schrijven waar 'eens' hoort te staan. "Iedereen maakt wel [strong]eens[/strong] domme foutjes. Foutjes die je gemakkelijk over het hoofd ziet."

En als je het per sé fonetisch wil doen (omdat je je personage op een bepaalde manier wil laten spreken, bijvoorbeeld), is het gebruikelijk om dit ervan maken: 'Iedereen maakt wel es domme foutjes.'

'ns scheen vroeger ook voor te komen. Ik zie het tegenwoordig niet meer.

Iedereen maakt wel is domme foutjes. Foutjes die je gemakkelijk over het hoofd ziet.

Sommige mensen denken dat het correct is om 'is' te schrijven waar 'eens' hoort te staan. "Iedereen maakt wel [strong]eens[/strong] domme foutjes. Foutjes die je gemakkelijk over het hoofd ziet."

Haha, stom! Net als gister ipv gisteren en niks ipv niets

Ik werdt. :o Gelukkig zag ik die zelf voordat een proeflezer mij kon uitlachen.

Ik werdt. :o

Die fout zal ik niet maken: een schoolvriend maakt die fout in een dictee en kreeg daardoor bijna een bordenwisser naar z'n hoofd (en bij zo'n actie zat ik meestal ook onder het stof). Dan laat je zoiets wel in het vervolg. Ik ben een heel grote fan van mijn hardvochtige leraar Nederlands :nod: zo worden ze tegenwoordig nauwelijks nog gemaakt :\\

Ik heb eens een man die een hand miste zijn veters laten strikken.

Ik ben een heel grote fan van mijn hardvochtige leraar Nederlands :nod: zo worden ze tegenwoordig nauwelijks nog gemaakt :\\

Die met de karwats... Ja, dat waren nog een tijden. Nu wordt de leraar door de politie opgepakt wegens mishandeling... :puke:

Bij mij sprong iets niet op het dak, maar naar het dag. Toen wilde een proeflezer me nog verbeteren; ik had volgens hem het verkeerde lidwoord gebruikt. Het was immers 'de dag'. Toen heb ik me rotgelachen, zowel om mijn eigen stommiteit als om de zijne :P Dat soort acties heb ik wel vaker. @ Schli: Je hebt ze nog wel. Ik had er eentje voor aardrijkskunde (in de 20) en eentje voor geschiedenis (in de 50). Vaak genoeg vlogen er dingen door de lucht of werd er ineens keihard op je tafel gemept. Maar er zouden er inderdaad meer van moeten zijn, want je let dan zeker beter op. (En ik was gek op beiden ;) Want ze waren echt wel rechtvaardig. Je kreeg pas een krijtje naar je hoofd of een mep op je tafel als je ondanks een waarschuwing toch bleef doorkleppen. Of gewoon een veel te grote bek gaf. Ik vond het altijd wel vermakelijk. Je wist de bordenwissers en krijtjes toch altijd wel op tijd te ontwijken en een lachsalvo zorgt altijd wel voor een leuke sfeer in de klas. Vooral als de docent het hardst lacht, dan is er geen koffie meer nodig om hem/haar actief te krijgen.)

Dan krijg je alleen maar een hekel aan de leraar, waardoor je niet oplet..

Dan krijg je alleen maar een hekel aan de leraar, waardoor je niet oplet..

Inderdaad, agressie en frustratie is het laatste waar ik aan denk bij een goede leraar.

Dat is niet waar mijn favo basisschool lerares gooide altijd met krijtjes en later met de bordpennen naar de leerlingen die niet opletten. Op de middelbare school idem, strenge leraren vind ik beter. Daar leer je wat van. (Zolang ze rechtvaardig zijn. Er zijn ook leraren die streng en oneerlijk zijn. Daar liep ik vaak genoeg de les uit omdat ik geen zin had in de discussie (ondanks alles wel mooi mijn diploma in de zak :)))

Dat is niet waar mijn favo basisschool lerares gooide altijd met krijtjes en later met de bordpennen naar de leerlingen die niet opletten. Op de middelbare school idem, strenge leraren vind ik beter. Daar leer je wat van. (Zolang ze rechtvaardig zijn. Er zijn ook leraren die streng en oneerlijk zijn. Daar liep ik vaak genoeg de les uit omdat ik geen zin had in de discussie (ondanks alles wel mooi mijn diploma in de zak :)))

Het is allemaal subjectief. Ik krijg ruzie met strenge leraren. De strenge leraren die ik heb gehad, waren over het algemeen mierenneukers. Trouwens, gooien met dingen betekent niet dat je streng bent. Gooien met dingen is eigenlijk een beetje zielig, nowadays.

Een fout die ik regelmatig in boeken tegenkomen (maar zelf niet meer zal maken na een Groot Dictee) is 'ovalen' ipv 'ovale' (tafel, spiegel, wat dan ook).

Mijn persoonlijke top-3 domme fouten tot nu toe: 1) 'Mijn vader leeft niet meer en mijn moeder weet niet dat ik er ben.' (tenzij de moeder dement is/geheugenverlies heeft/de bevalling onder volledige narcose is gebeurd en het kind meteen daarna ter adoptie is afgestaan lijkt me dit wel een kapitale fout) 2) Ik heb in mijn ms 2 keer mijn hp in een wasmachine achterin een loods, waar mensen af en aan lopen, haar kleren laten wassen en haar daarbij de wacht laten houden omdat het haar enige stel kleren was. Juist. In dr nakie dan? :S 3) 'de gevel was begroeid met klimop en veel kunstig houtsnijwerk'

Fouten kunnen ook in hele triviale dingetjes zitten. Kleine weetje die je maar net moet weten. Zo schreef ik eens: "Zijn vacht parelde van het zweet" (of iets in die richting). Het ging om een fret en ik had geen flauw idee dat fretten niet konden zweten. Dat benadrukt maar weer het belang van proeflezers, want die kunnen je er eventueel op wijzen.

Al denk ik dat de meeste proeflezers niet weten dat fretten niet kunnen zweten...

Arthur reed een paar dagen nadat ie zijn auto in de prak had gereden vrolijk door in een auto zonder dat ik melding had gemaakt van een vervangend vehikel. Ook niet zo handig ;)

Ik had ook niet geweten dat fretten niet konden zweten..

Toen ik nog fanfic en in het Engels schreef, kreeg ik bij het herlezen en behoorlijke lachbui. Ik schreef: He took the goat from her shoulders. Goat moest coat zijn. Het werd opeens een heel ander beeld dat ik voor mij kreeg!