Waarom iedere schrijver zou moeten bloggen

Laatst sprak ik met een vriendin over onze gedeelde passie: schrijven. Ik vroeg hoe het ging, waarop zij antwoordde dat ze weinig schreef. Ze had het gevoel dat ze niet meer groeide in haar schrijven en daardoor was het langzaam naar de achtergrond verdwenen. ‘Waarom begin je geen blog?’ opperde ik. ‘Dan kunnen lezers vertellen wat ze ervan vinden. Daar leer je van.’ Ze keek me verschrikt aan. ‘Dat durf ik niet!’

Nog niet zo heel lang geleden stuurde ik een kort verhaal naar Schrijven Magazine. Het was heel persoonlijk. Ik had mijn gevoelens op papier gezet, ze in een verhaal verwerkt en het resultaat in een envelop gedaan. Toen ik de witte envelop in de gleuf van de brievenbus liet glijden, kriebelde het in mijn onderbuik. Ik had het gedaan. De zinnen die ik had opgeschreven, zouden gelezen worden. Het verhaal waarin ik mijn ziel blootlegde, was onderweg naar een gerespecteerd magazine dat verhalen eerlijk beoordeelt. Mijn broer had gezegd dat het herkenbaar was. Dat het ontroerde. Hij vond dat meer mensen het moesten lezen. Ik vertrouwde op zijn mening, dus stuurde ik het op.

Een paar weken later ontving ik een e-mail van Frank Noë, de hoofdredacteur van het tijdschrift. Hij vond mijn schrijftoon ‘erg aardig’ en gaf me het advies mee te doen aan schrijfwedstrijden. Niet erg positief. Geen woorden van herkenning of waardering. Wel zijn eerlijke mening, maar op dat moment kon ik daar niets mee. Tegen mijn broer snauwde ik dat hij bedankt werd. Op de e-mail durfde ik niet eens te reageren. De gedachte dat ik iets kon, vervloog. Ik schreef ‘erg aardig’. Meer niet.

Nu zie ik pas dat meneer Noë gelijk had. Dat de tekst helemaal niet zo sterk was als mijn broer had beweerd. Mij werd duidelijk dat ik op het gebied van schrijven nog veel te leren heb en ik waardeer nu dat hij in de mail eerlijk tegen me was. Feedback op je schrijfwerk is goed. Sterker nog, je hebt het nodig om te kunnen groeien. Broers, zussen en anderen uit je omgeving hebben er vaak te weinig verstand van. Ze zijn subjectief, willen je niet kwetsen en vinden al gauw iets goed geschreven. Alleen al omdat jij de schrijver bent. Als ik mijn tekst niet had opgestuurd, had ik nu nog steeds geloofd dat het een geweldig stuk was waar ik niets aan kon verbeteren. Dan was er geen ruimte geweest om te groeien.

Het lijkt een ongeschreven regel. Wie schrijft, is bang voor kritiek. Het liefst horen we lovende woorden en praten we met mensen die het stuk dat we schreven geweldig vonden. En zolang we ervan overtuigd zijn dat we ontzettend goed schrijven, is er geen ruimte voor verbetering. Het is precies de reden waarom iedereen met schrijfambities een blog zou moeten starten. De lezers kennen je niet persoonlijk en zijn daardoor eerlijker over je schrijfwerk dan mensen die dicht bij je staan. Ze vertellen je waar je steken hebt laten vallen, maar ook wanneer je een prachtige dialoog geschreven hebt. Ze zijn eerlijk, leveren goed bedoelde kritiek en openen je ogen voor fouten die je zelf niet ziet. Ze motiveren je om te blijven schrijven en je passie in leven te houden.

Kritiek is dan ook niets om bang voor te zijn of om onzeker van te worden. Door die kritiek groei je, schrijf je beter en maak je minder snel dezelfde fouten. Wees er niet bang voor, maar omarm het. Die vriendin heb ik inmiddels overtuigd. Ze is een blog gestart en haar schrijven is nog nooit zo snel vooruit gegaan.

Rosalinde Markus (1994) is Communicatiestudente maar heeft al zolang ze zich kan herinneren een passie voor schrijven. Ze droomt ervan ooit zelf verhalen te publiceren die lezers raken. In de tussentijd schrijft ze op haar blog Passie voor Schrijven over schrijven en journalistiek.

Dossier

Comments

Ik dacht eerst dat een blog een veredeld dagboek was. Maar ook voor het wereldkundig maken van (korte) verhalen blijkt het uitermate geschikt. Nog een reden om een blog te beginnen: het is een stok achter de deur om regelmatig met een stukje te komen. Het geeft je een goede reden dat verhaal of artikel waar je mee bezig bent af te ronden: jouw lezers zitten erop te wachten.

Ik wil al tijden een eigen blog beginnen. In het verleden heb ik het wel eens geprobeerd met weinig succes, maar de laatste tijd komen er vaak dingen op mijn pad waarvan ik denk: 'Daar zou ik best iets leuks over kunnen schrijven.' Ik sluit me aan bij Olivier: een blog lijkt me een goede stok achter de deur, een motivatie om te blijven schrijven. Daarnaast lijkt het me een fijne opwarmer voor het echte schrijven begint.

Waarom niet iedere schrijver zou moeten bloggen.... Het belang en de invloed van blogs worden -naar mijn mening- schromelijk overschat. Over ieder onderwerp bestaan al tientallen blogs: chemokuren, zwangerschappen, de crisis, Borderline, autisme bij volwassenen, kinderen met Down Syndroom enz. enz. enz. Sommige komen wekelijks uit, andere -Godzijdank- minder vaak. Ze zijn vaak de moeite van het lezen niet waard. Het Nederlands is slecht, de verhaaltjes zijn door anderen geïnspireerd (als in 'gejat') of niet interessant of niet leuk of dat alles bij elkaar. Betere compost vormen cursussen en workshops. Van en aan mensen die ook nog leren kun je leren en de docent is dan de kers op de pudding.

Ik benader schrijven, inclusief kritiek ontvangen, als 'een kok kan nooit koken naar alle monden'. Je kan nog zo veel ervaring opdoen, alle tips toepassen, eindeloos herschrijven...het eindproduct verhaal is nooit af. De een roept "Te zout" , de ander "Te zoet", en "Ook nog opgediend op een koud bord...!" Elke lezer beleeft jouw geschreven werkelijkheid anders. Je kan je hele ziel en zaligheid in een verhaal hebben gelegd, jij bent niet het verhaal. Het verhaal leeft zijn eigen leven. Het verhaal dient zich aan, je geeft het vorm, tot slot dien je het op.

Het beste advies dat je een schrijver kunt geven of als schrijver kunt opvolgen is het starten van een blog. Ik ben het met Rosalinde eens dat een blog je helpt je schrijfvaardigheid te ontwikkelen. Niet in de eerste plaats door de feedback van je lezers, maar juist door dat je schrijft. Wil je een betere schrijver worden, dan moet je juist schrijven. Cursussen en workshops zijn leuk en aardig, maar je moet ook DOEN. Ik lees hierboven dingen als: '...ik blog niet [...], ik column' en '.... Het belang en de invloed van blogs worden -naar mijn mening- schromelijk overschat.' Ik ben van mening dat bloggen juist wordt onderschat. Het is maar net hoe je een blog als schrijver inzet. Kijk naar de schrijver Marcel van Driel met zijn site Stoerboek.nl. Hij blogt echt niet omdat hij zo graag zijn schrijfseltjes wil laten laten lezen. Hij blogt omdat hij echt iets te bieden heeft. Op mijn eigen site heb ik een blog. Daar geef ik tips die je helpen bij het schrijven van een boek. Ik bied mijn lezers met mijn artikelen waarde. De meeste blogs zijn dagboeken, beschrijvingen van dagen en belevenissen waar ik ook niet op zit te wachten. Toch kan het een ander helpen. Hulp bieden moet ook het uitgangspunt zijn. Wat betreft de opmerking 'Over ieder onderwerp bestaan al tientallen blogs'. Dan moet je geen boek willen schrijven, want overal is al een boek over geschreven. Gelukkig zijn er schrijvers die daar lak aan hebben en er voor kiezen HUN EIGEN verhaal te vertellen.

Bedankt voor alle aanvullingen, heel waardevol! Ik denk dat het wel belangrijk is om onderscheid te maken tussen blogs die ik met mijn blog bedoel en het beeld van blogs dat in de reacties is ontstaan. Ik heb het voornamelijk over bloggen op een manier dat je voor de lezer waarde toevoegt. Dus door gepassioneerd over een bepaald onderwerp te bloggen waar je veel van weet of enthousiast over kunt schrijven. Door lezers te entertainen, iets te leren of een inzicht te bieden, kun je dan waarde toevoegen. Hierboven gaat het veelal over persoonlijke (dagboek)blogs. Zoals moeders die het leven van hun kinderen op internet zetten of kattenliefhebbers die elke dag een nieuwe foto van hun kat aan hun lezers laten zien. Dat zijn niet de blogs waar ik op doel. Esther, bedankt voor je aanvulling, bloggen is in de eerste plaats inderdaad belangrijk omdat je jezelf en je schrijfvaardigheid ermee ontwikkelt. Lezers heb je in het begin meestal niet zo veel, dus met feedback heb je minder te maken.