# 100 Zoeken

'Wat ben je aan 't doen?' Zo 'n neefje dat logeren komt is best leuk, maar ik had de stille hoop dat hij de waarom-fase nu achter zich zou hebben gelaten. Van zijn vorige driedaagse bezoek staat me bij dat vragen die beginnen met 'wat' gevolgd worden door een eindeloze reeks waarin het 'waarom' domineert. In een poging om de stortvloed te voorkomen kijk ik hem glimlachend aan en zeg: 'Oh, niets.' Dat is trouwens niet helemaal gelogen. 'Wel waar. Je doet wel iets.' Een eigen mening, zoveel is duidelijk. Welles-nietes zou ook wel eens lang kunnen duren. Uitleggen dat ik maar wat over het internet surf, lijkt me ook niet handig. Ga het maar eens uitleggen: surfen en internet. 'Ach, ik zoek iets op de computer,' zeg ik. De computer kent ie wel, al staat die bij hem thuis op een aparte kamer. 'Ben je iets kwijt?' Die zag ik niet aankomen. 'Nee, hoor. Ik zoek zomaar wat.' 'Waarom doe je daar dan zo lang over?' Hij kijkt me kritisch aan. Hij heeft zijn arsenaal sinds de vorige keer duidelijk uitgebreid. Ik overweeg dus een tegenaanval. 'Hoe bedoel je?' vraag ik op een haast geniepige toon. Wel weer met een glimlach. 'Nou, als ik iets kwijt ben moet ik soms lang zoeken. Maar als ik zomaar wat zoek heb ik het zo gevonden. Kijk maar, ik vind een pen.' Hij pakt een pen op die naast het bureau op de vloer lag en zwaait er triomfantelijk mee. ' Zo slim is zo'n computer dus niet.' 'Kom we gaan voetballen,' zeg ik. Hij lacht en knikt, vergevingsgezind.