'debuteren'op je vijftigste. Zinvol of zinloos?

13 november 2010 - 18:24
ER zijn weinig schrijvers die op latere leeftijd debuteren bij een uitgever. is dat toeval? Of hebben uitgevers geen zin in een vijftiger. IK denk er de laatste tijd veel over na. Op twitter en facebook word ik weliswaar steeds meer gevolgd door uitgevers en boekhandels, maar de vraag is, waarom. Dooddoeners als 'je schrijft toch lekker voor jezelf', daar heb ik niets aan. Mijn vraag is, of al mijn inspanningen op schrijfgebied en de daarbij horende promotieactiviteiten, kunnen leiden tot publicatie bij een reguliere uitgever. ER even van uitgaand dat mijn talent voldoende is. Kortom; speelt leeftijd en rol of is dat onzin?

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2011 - 12:24
Dacht toch echt dat schrijven leeftijdloos was. Als ik het gemiddelde moet geloven dan loop ik ong. 5 j. achter, ben ong. net zo oud als mijn hoofdpersonen, dus wat maakt het uit?

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 januari 2011 - 17:58
Volgens mij valt het kunnen schrijven onder een gave die je hebt, of niet. Hoe je het ook wendt of keert, een gave blijft niet op één niveau steken, daar zul je energie in moeten steken om te ontwikkelen en dan nog. Niet ieder kind dat de gave heeft om goed te kunnen pianospelen of op de viool enz. wordt een groot muzikant. Een heel leven blijven studeren heet het dan. Wat doen wij met onze lettertjes? Door elkaar husselen totdat er naar onze tevredenheid iets uitrolt dat we zélf de moeite waard vinden om gelezen te worden door anderen. Als de markt het niet ziet, dan komt een ms niet uit. Blijft er niets anders over dan doorgaan met studeren, ja ook in dit geval, en cursussen volgen, volgen en blijven volgen met oefenen, oefenen en nog eens... De kunst van het schrijven? Kunst wordt ontwikkeld, beoordeeld, vaak gesubsidieerd en dan heet het kunst. Het schrijven van een kwalitief goed boek, wat wij dan goed noemen volgens de cursussen, betekent dan nog lang niet dat het regulier wordt uitgegeven en dat je dan ooit nog debuteert. Of je nu 30 of 60 bent maakt volgens mij niet uit, het gaat weer over de inhoud en niveau. Dan tel ik de tallooze boeken van de eerste de beste voetballer niet mee (of een andere BN-er).

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2011 - 17:29
Gelijk heb je, Suma! Het gaat om inhoud en niveau en misschien is het hoogmoedig van mij om te denken en te dromen dat ik op mijn 70ste ga debuteren of ooooit ga debuteren:D. Maar... ach ja, een mens mag toch wat te dromen hebben :0!

16 januari 2011 - 17:55
Ik heb in de fase gezeten dat ik dacht dat een leeftijd een enorm probleem was. Het ligt er in feite maar net aan of je er zelf een probleem van maakt. Niemand verplicht jou om je complete levensverhaal (of leeftijd) in de begeleidende brief te zetten. Als een uitgever een manuscript van een 99-jarige goed vindt, wordt die oudere persoon echt niet afgewezen als hij vertelt dat hij 99 is. Je kunt er zelf voor kiezen om je leeftijd te vermelden. Ik denk dat minderjarig zijn (dus geen contracten mogen tekenen, afhankelijk van O.V. of ouders met een auto) een groter obstakel is dan het gepasseerd zijn van de 50. En ook minderjarigheid hoeft geen probleem te zijn, het ligt eraan je ermee omgaat. :D Dus ja, ik kom terug op mijn eerdere posts in dit topic.