en de mogelijke voortvloeiingen van/uit die publicatie ;)

Hjalmar, Een keer heb ik een vergoeding gekregen voor een gedicht in opdracht. (iets meer dan honderd euro). Meestal krijg je wel enkele exemplaren van het tijdschrift of de bloemlezing. Voor de rest krijgen over het algemeen alleen gevestigde schrijvers betaald. Daar staat ook een bepaald bedrag voor geloof ik. Omdat ik schrijven als werk zie, vind ik het niet terecht dat het meestal maar voor niets moet. (net als het betalen voor wedstrijden) Jij levert in wezen gratis kopij waar zij door de verkoop van het blad aan verdienen. Ik heb het zelf ook gedaan hoor, blij als ik was met een publicatie. Wel heb ik me voorgenomen de volgende keer op z’n minst te vragen hoeveel ik betaald krijg. Optreden doe ik al niet meer voor niets. (tenzij als vriendendienst of voor een goed doel) Het kost mij een hoop voorbereiding en stress en vaak geld (reiskosten, drankjes) Veel organisaties hebben weinig geld, maar je kunt het ook creatief oplossen. Zo sta ik ergens voor eeuwig op de gastenlijst, ook leuk! Eigenlijk kunnen we het alleen doorbreken als alle schrijvers met elkaar afspreken nooit meer iets voor niets te doen. Dat zal niet snel lukken vrees ik, omdat veel beginnende schrijvers al zo blij zijn met een publicatie dat ze er desnoods geld op toe leggen.

Volgens mij is dit iets echt Nederlands. Ik ken enkele Engelstalige schrijfsters die op goed geluk artikelen insturen naar tijdschriften in Engeland. De keren dat het ze lukt ertussen te komen krijgen ze betaald. 100 pond voor een artikel is niet ongewoon. Deze dames vallen niet onder de noemer bekende Engelsen.

Tja, artikels zijn wat anders. Ik weet niet hoe het zit in het buitenland, maar ik kan me voorstellen dat ze - wanneer ze besluiten je verhaal of gedicht te plaatsen - je daar wel wat zakgeld voor geven. Nederland én België nemen hun schrijvers in ieder geval minder of onvoldoende serieus. Er is amper budget. (Zie ook de hetze rond Brouwers, zie ook het subsidiebeleid, en zie zoveel meer.) Het is triestig. Irene, jouw reactie vind ik moedig, maar zeg nu zelf; veel keuze heb je niet om - zeker in den beginne - gratis te werken en blij te zijn met een knikje. Enfin, dat voel ik toch zo. Gelukkig brengen wedstrijden af en toe wat brood op de plank. Daarnaast kan je in de kantlijn als recensent of redacteur wel wat verdienen. Het nadeel daarvan is dan weer dat het een zelfbedruipend wereldje wordt, iets wat zeker in de poëzie al lang het geval is. Voor geld schrijf je maar best in het Engels. Cheers,

godje schrijft: maar zeg nu zelf; veel keuze heb je niet om - zeker in den beginne - gratis te werken en blij te zijn met een knikje. Enfin, dat voel ik toch zo. Ik denk dat je gelijk hebt en het zal er in de praktijk ook op neerkomen dat ik niet of amper betaald word voor mijn werk. Maar ik wil het in ieder geval aankaarten, voor wat het waard is. Godje schrijft: Nederland én België nemen hun schrijvers in ieder geval minder of onvoldoende serieus. Er is amper budget. Ook dat is helaas nog steeds het geval. Voor de poëzie evenementen die ik zelf organiseer is er maar weinig budget. We betalen de schrijvers altijd voor hun optreden, maar soms vind ik het genant weinig. En ik weet dat veel schrijvers toch komen opdraven alleen omdat ze ons een warm hart toedragen.

Ik heb een tijdje geleden een verhaal opgestuurd naar 'De Brakke Hond' en na drie maanden een neutrale afwijzing gekregen. Ik heb ook eens iets opgestuurd naar Gierik & NVT en daar heb ik helemaal niets meer van gehoord. Nu heb ik het ook maar bij 'Op Ruwe Planken' geprobeerd. Daar kreeg ik onmiddellijk een maitje terug om me te bedanken voor het opsturen van de kopij en om me te laten weten dat ik eind mei zou horen of het verhaal geplaatst wordt. Ik zit dus in spanning te wachten. Ze verzorgen hun correspondentie in elk geval beter. Ik wou dit topic ook nog een keertje aankaarten. Nog ervaringen? Feedback? Interessante tijdschriften om mee te beginnen? Veel literaire tijdschriften hebben ook geen groot lezerspubliek meer. Wat zijn de alternatieven?

Ik wil dit topic ook een keertje omhoog halen, onder andere omdat ik benieuwd ben in hoeverre literaire tijdschriften eigenlijk nog 'leven' onder schrijvers? Welke tijdschriften worden door de forumleden eigenlijk (veel) gelezen? Ook vroeg ik me af of literaire tijdschriften geïnteresseerd zijn in verhalen die al eerder gepubliceerd zijn op eigen website/blog, of alleen vers gebakken? Dit in verband met verhalen die ik heb liggen, wel graag wil publiceren op mijn weblog, maar ook graag eens het literaire wereldje in wil sturen. En, in hoeverre geld dat voor proeflezen? Kan ik het daar misschien vast laten lezen voor ik het opstuur?

Als ik iets naar een tijdschrift stuur, zou ik graag willen dat het gelezen wordt. Bij literaire tijdschriften heb ik vaak het idee dat ze een podium bieden voor schrijvers, maar dat er geen publiek in de zaal zit. Behalve de andere schrijvers, die het blad niet voor hun lol lezen, maar meer om de concurrenten een beetje in de gaten te houden. Althans, dat is mijn indruk. Ik wil weleens een literair tijdschrift kopen, uit het tijdschriftenrek, maar daar is zelden of nooit iets te vinden dat er op lijkt. Ik denk dat het zinniger is een niet-literair tijdschrift te zoeken dat bij het thema van je verhaal past en het daarheen op te sturen. Dat kunnen genre-bladen zijn, maar ook bladen die wel eens een verhaal plaatsen dat in hun straatje past. Bovendien: sommige James Bond-verhalen publiceerde Ian Fleming eerst in Playboy. Waarom niet? Toch lijkt het me tegenwoordig een illusie dat je (veel) geld kunt krijgen door publicatie in tijdschriften - vooral omdat er rijendik schrijvers zijn die graag nog geld toegeven om te mogen publiceren. Hoe zit dat met de literaire uitgevers en hun tijdschriften? Plaatsen ze ook verhalen van schrijvers die al een contract voor een boek bij een andere uitgever hebben?

Ik ben geabonneerd op Lava. daar staan vaak leuke verhalen in die ik met plezier lees. Ik zie de auteurs niet als concurrenten, maar ik heb dan ook nog nooit zelf iets ingestuurd.

Ik ben geabonneerd op Lava. daar staan vaak leuke verhalen in die ik met plezier lees. Ik zie de auteurs niet als concurrenten, maar ik heb dan ook nog nooit zelf iets ingestuurd.

idem hier.

Ik heb al werk ingestuurd naar De Brakke Hond (gedichten, na 4 maanden afgewezen) Gierik NVT (een verhaal, nooit meer iets gehoord) Deus Ex Machina (een verhaal, redelijk snel afgewezen) Deus Ex Machina (gedichten, nooit iets van gehoord) Met Andere Zinnen (ondertussen opgeheven, een verhaal ingestuurd, na zes weken bericht van publicatie) Het Liegend Konijn (gedichten, zelfde dag afgewezen, uitgenodigd om eind 2011 iets nieuws in te sturen (dit is geen grapje)) Meander (4x gedichten, 4x afgewezen, en uiteindelijk, nadat een redactielid me aan het werk zag, gevraagd om werk in te sturen en gepubliceerd!) Een vriendin van me werd gepubliceerd in Deus Ex Machina en werd gevraagd om haar rekeningnummer. Blijkbaar betalen zij wel (iets). Op het moment van ons gesprek wist ze nog niet hoeveel ze betaald zou krijgen. Hihi, als ik dit lijstje zo zie moet ik eruit concluderen dat er iets moedigs en wanhopigs kleeft aan mijn talloze literaire tijdschrift pogingen. :o

Ik heb net als Schli steeds het gevoel dat niemand die dingen leest. En de verhalen in de Brakke Hond zijn doorgaans ook vrij onleesbaar, lijkt mij. En dan hoeft het voor mij ook niet meer, dan publiceer ik liever in een niet-literair tijdschrift dat ik ook aan vrienden en familie durf te geven. Misschien moet ik Lava dan maar eens proberen. Overigens ben ik zelf éénmaal betaald voor een publicatie, door De Tijdlijn. Maar dat bestaat niet meer. Trek zelf uw conclusie ;) Edit - even op de site van Lava gekeken, en ik denk toch niet dat ik daar iets naar ga insturen [quote] Lava verschaft geen gratis proefexemplaren aan geplaatste auteurs. Lava krijgt geen subsidie van het NLPVF en werkt met vrijwilligers Een abonnement door geplaatste auteurs wordt zeer gewaardeerd als steun voor het vrijwilligerswerk [quote] Dus je moet zelf een exemplaar van je gepubliceerde werk kopen, je krijgt niet betaald en dan zetten ze je ook nog eens onder druk om een abonnement te nemen??? Ik hoef niet betaald te worden voor mijn verhalen als een tijdschrift niet veel winst maakt, maar dit gaat toch echt wel te ver.

Ja, daarom viel Lava bij mij ook af: als je niet eens genoeg betalende lezers hebt om degenen die de inhoud verzorgen een auteursexemplaar toe te sturen, dan ben je niet goed bezig: dan besta je alleen maar om de schrijvers in hun behoefte te voorzien. AtmoSFeer betaalde vroeger ook, maar die verdwenen voor ik ooit iets op had kunnen sturen. En in ieder redactioneel stuk werd er dringender gevraagd toch a.u.b. het abonnementsgeld te betalen... Ik zie dat Pure Fantasy ook in de lijst met literaire tijdschriften staat. Daar krijg je niet betaald, maar wel auteursexemplaren toegestuurd (en een uitstekende redactie).

Oh ja, nog vergeten, de tijdschriften die ik zelf lees; Nu ja Meander, e-zine, regelmatig. Met Andere Zinnen, regelmatig toen het nog bestond. De Brakke Hond, Gierik NVT, Poeziekrant en Deus Ex Machina heb ik allemaal wel eens gekocht, maar niet op regelmatige basis. Om eerlijk gezegd vind ik de verhalen in die magazines vaak nogal gemaakt literair, en de poezie van verbazingwekkend matige kwaliteit. (Niet pretentieus bedoeld of zo, het kan ook zijn dat ik niet 'gevorderd genoeg' ben om ze te behappen.) :rolleyes: Dat Lava zo pusht om je te abboneren vind ik meelijwekkend. De dijk dichten met je pinkje, lijkt me dat.

En toch vind ik het heel fijn om Lava hier in OZ te ontvangen. Ik denk dan maar zo dat niet alles in geld is uit te drukken en natuurlijk wil ik voor mijn verhalen betaald krijgen, maar ik vind het ook heel prettig te weten dat er een blad, gedreven -volgens mij- door vrijwilligers, mij iedere keer zo'n mooi magazine, met boeiende verhalen en/of thema's stuurt (en nee, ik heb nog nooit iets voor Lava gechreven) :D Daarnaast hoef ik (nog niet, tenzij ik mijn baan opgeef) van mijn schrijven mijn gezin te onderhouden; dat maakt misschien wel een verschil.

Ik ook niet, maar dat wil toch niet zeggen dat je niet eens één miezerig gratis exemplaar van het tijdschrift verdient voor je moeite? Zij doen het uitschijnen alsof het tijdschrift de schrijver een plezier doet door een verhaal te willen publiceren, terwijl het in feite toch de schrijver is die het tijdschrift een plezier doet door zijn/haar werk gratis af te staan. Pure Fantasy bijvoorbeeld heeft ook een redactie van vrijwilligers, en ik geloof nooit dat de uitgever er bakken geld aan verdient. Toch krijg je telkens een paar gratis exemplaren.

Als literaire tijdschriften over het algemeen inderdaad zo ongelezen zijn, ben ik ook wel benieuwd naar veelgelezen magazines die verhalen accepteren? Ik moet zeggen dat ik op het moment ook erg weinig tijdschriften lees, maar dat heeft meer met een beperkte portemonnee te maken. Welke internetsites lezen jullie eigenlijk wel eens verhalen? Ook om nog even mijn vraag terug te roepen; is het mogelijk om verhalen die ik in wil sturen eerst op mijn website of hier in proeflezen te plaatsen?

In proeflezen kun je eventueel wel doen, omdat dat in het besloten deel van het forum is. Op je eigen site zou ik niet doen, voor alle zekerheid. Tijdschriften vragen ongepubliceerd werk, ook al is het niet altijd duidelijk of op je eigen blog publiceren daar ook onder valt. Passionate Magazine wordt volgens mij van de literaire tijdschriften redelijk goed gelezen. Zij nemen ook verhalen aan. Ik moet wel zeggen dat ik hun ideeën over 'rauwe verhalen vanuit de straatcultuur' (dit zeggen ze niet letterlijk, maar zoiets staat vast ook op hun site) niet echt deel. Aan de andere kant is het de vraag in hoeverre je je daar iets van aan moet trekken, want ik heb ooit in Passionate gestaan, en ik schrijf allesbehalve rauw.

In proeflezen kun je eventueel wel doen, omdat dat in het besloten deel van het forum is.

Strikt gezien is een "besloten" deel van een forum waarop iedereen zonder plichtplegingen lid kan worden niet besloten. Zelfs niet als het achter een wachtwoord zat. Het enige voordeel dat je hebt, is dat er (vermoedelijk) geen bots kunnen komen en je verhalen dus niet met bijvoorbeeld Google gevonden kunnen worden (met meer geavanceerde zoekmachines misschien wel). Om niet gelijk je eigen glazen in te gooien zou je eerst eens kunnen informeren bij het tijdschrift wat ze precies verstaan onder "gepubliceerd" - als dat op hun website al niet duidelijk wordt*). Van Dale geeft aan "door druk openbaar maken", maar loopt wat dat betreft achter, omdat "op internet publiceren" of "als e-Book" tegenwoordig ook als publiceren telt. "Openbaar maken" is het sleutelwoord. En dat houdt in het aan iedereen en dus algemeen bekend maken, zoals op een forum waar iedereen lid van kan worden**). *)Het is toch opmerkelijk hoe mensen dingen hinein kunnen interpreteren en zich daarbij gedragen als onmondigen tegenover een monster. Kom op! Je wilt een contract aangaan met een tijdschrift, dan kun je ze toch ook even bellen en een normale vraag stellen? Net als bij die uitgevers en dergelijke: als je iets niet duidelijk is, vraag het dan bij degene die het weet, en gooi die vraag niet hier in de groep waar iedereen zijn eigen onkunde verspreidt en maar wat aannamen doet. Als je het goede antwoord zoekt, pak je de telefoon en bel je de redactie. Zo moeilijk is dat toch niet? **)En zelfs als iemand verbannen wordt, zijn er nog wel trucs te verzinnen om toch mee te kunnen lezen in Proeflezen.

@ Elo: wel, ik zal de meesterwerken dan voorlopig maar niet op mijn site zetten :) Passionate Magazine ken ik niet, maar ik zal het eens opzoeken. @ Schli: ik denk dat het voor een tijdschrift gesloten, of in ieder geval verstopt genoeg is als ik eerlijk ben. Bovendien plaats je maar 500 woorden natuurlijk. En ik denk dat al die redacties maar wat blij zijn dat al die duizenden schrijvers in Nederland niet om de haverklap gaan opbellen met algemene vragen over wat gangbaar is in schrijversland. Daar is deze mooie site juist voor.

En ik denk dat al die redacties maar wat blij zijn dat al die duizenden schrijvers in Nederland niet om de haverklap gaan opbellen met algemene vragen over wat gangbaar is in schrijversland. Daar is deze mooie site juist voor.

Wat algemeen gangbaar is, daar heb je dus niets aan als juist jouw uitverkoren uitgever zich daar niet aan houdt. En bij mijn weten is gangbaar ook (delen van een verhaal) op Proeflezen zetten als "publiceren" te zien (vooral als het veel delen zijn, er zijn er genoeg die het niet bij 500 woorden van een roman houden).

Ik heb een vraag na aanleiding van het Handboek voor schrijvers (de vierde editie). Hierin wordt Hollands Maandblad o.a. genoemd als één van de tien belangrijkste literaire tijdschriften voor korte verhalen, maar Tirade komt helemaal niet voor op dit lijstje. Als je als doel hebt om de aandacht van een uitgever op je te vestigen, naar welk van de twee tijdschriften zouden jullie dan je korte verhaal toesturen? Ik denk dat een kort verhaal waar ik een hele lange tijd aan heb gewerkt, nu geschikt is voor publicatie, maar ik twijfel tussen Tirade en Hollands Maandblad. Tirade heb je nu wel dat je een nummer van hun tijdschrift moet kopen om überhaupt door de redactie gelezen te worden.

Heb je al nummers van die tijdschriften gekocht/opgezocht in de bibliotheek en gekeken wat voor soort verhalen ze zoal publiceren? Komen ze daarin overeen of zitten er grote verschillen tussen de tijdschriften? Past jouw verhaal bij een van de tijdschriften beter? Etc. Lees je gewoon in en maak je niet te druk over te vergaren roem, een publicatie in een van beide is sowieso goed. En heb je al gekeken bij Passionate? Die komen voort uit een stichting die zich richt op jongeren. Volgens mij is dat een van de toegankelijkere literaire tijdschriften, maar daar ben ik niet 100% zeker van. Edit: Tirade is direct verbonden met uitgeverij van Oorschot, dus ik neem aan dat ze daar iedere uitgave wel even doorbladeren.

Ja, Hollands Maandblad zit ook verbonden aan Nieuw Amsterdam, dus dat zit ook wel goed ;) Maar ik vond het meer opvallend dat Tirade in het Schrijvershandboek niet werd genoemd als optie voor korte verhalen.. Ik heb van Tirade wel een nummer gekocht en gelezen, dat trekt me wel. De Gids spreekt me veel minder aan en Hollands Maandblad ken ik niet zo goed. Ik ben diverse boekwinkels in Leiden afgegaan, maar het is nergens verkrijgbaar (wel te bestellen natuurlijk). Edit: Passionate heb ik wel eens toegestuurd gekregen, ik ken het van WriteNow!, ik heb het alleen nog nooit goed gelezen. Dank voor de tip!

Het blijkt dat debutanten hoogst zelden zijn opgemerkt in literaire tijdschriften, die komen op een andere manier binnen bij een uitgever. De meeste debutanten hebben nooit in een literair tijdschrift gepubliceerd. Zelfs de uitgeverijen met een eigen literair tijdschrift blijken dit niet als vijver voor nieuw talent te gebruiken. Hierover is vrij recent een onderzoek gepubliceerd. In die zin kun je je misschien meer richten op het publiceren in een literair tijdschrift als doel op zich. En voor je roman een kruiwagen zoeken.

Opvallend, Bastiaan Bommeljé (weliswaar hoofdredacteur van Hollands Maandblad, dus enigszins bevooroordeeld) zegt juist dat 75% van de Nederlandse debutanten via een literair tijdschrift bij een uitgever binnenkomt (zie Schrijvershandboek van Louis Stiller, 4e editie). Ik heb zelf tweemaal een interview met een schrijver gedaan (Daniël Rovers en David Pefko) en ook zij zijn beiden via een literair tijdschrift bij een uitgever binnengekomen. Recent voorbeeld is ook Philip Huff, dus ik kan het niet eens zijn met je, Schlimazlnik.

Je hoeft het niet met mij eens te zijn. Maar lees wel dit: Contrabas artikel en Contrabas PDF van onderzoek. Maar ook: Nieuwe Gids. En onthoud: een wetenschappelijk onderzoek naar wat gebruikelijk is, haal je niet onderuit door een paar uitzonderingen te noemen.

Dat laatste artikel betoogt toch juist wat ik zeg, dat de functie van literaire tijdschriften als kweekvijver nog steeds aanwezig is? Ik ben het er mee eens dat de overige functies van het literaire tijdschrift aan het verdwijnen zijn/worden overgenomen door het internet. Dit geldt in het bijzonder voor de functie als podium voor literair debat. Echter, de functie van kweekvijver blijft door de redelijke status van het literaire tijdschrift (hoe klein het publiek ook is) overeind als je ziet hoeveel auteurs na publicatie in een literair tijdschrift bij een uitgever zijn binnengekomen. In dat laatste artikel worden nog wel meer schrijvers genoemd die dankzij het literaire tijdschrift onder de aandacht van een uitgever zijn gekomen. Dat zijn wel meer dan een paar uitzonderingen... P.S. De linkjes naar de bovenste twee artikelen doen het niet. Kun je die nog posten?

Ik weet niet zo goed of publicaties in literaire tijdschriften de manier zijn om de aandacht van een uitgever op je te vestigen. Misschien. Ik ken wel mensen die daarna met uitgevers mochten komen praten, maar ik weet niet of het ook (alleen) daardóór kwam. Zelf heb ik tot nu toe in Tirade en Passionate Magazine gepubliceerd. Dat was leuk, ik ben trots op die publicaties, maar niemand heeft naar aanleiding daarvan interesse getoond in mijn werk. Dat zegt natuurlijk niets over jouw kansen, maar ik wil alleen maar zeggen dat er geen rechtstreeks verband hoeft te zijn tussen publiceren in een literair tijdschrift en aandacht krijgen van uitgevers. Dat zou dus volgens mij niet je enige doel moeten zijn. Maar probeer het vooral, het geeft hoe dan ook een indicatie van je niveau.

De links zijn aangepast. Wat ik lees in het artikel van De Nieuwe Gids is dat de literaire tijdschriften als kweekvijver belangrijk zijn. Maar eerder in evolutionaire zin waarin de schrijver in het water handen en voeten krijgt zo zelfstandig eruit kan kruipen naar een willekeurige uitgever, dan in sportvisserszin dat de uitgever erin zit te hengelen om keer op keer een vette vis op de halen. Ook lijkt er niet of nauwelijks alleen in de eigen vijver gehengeld te worden. Daarbij lijken literaire tijdschriften (en andere tijdschriften met korte verhalen) eerder te functioneren als een manier van zelfbevrediging voor schrijvers, dan als bladen die de lezer graag leest. Ze verkeren immers niet voor niets in zwaar weer - als ze nog bestaan.