Ik heb een Nederlandse nationaliteit, maar een volledig Engelse naam. Momenteel woon ik in Engeland, maar ik schrijf nog altijd in het Nederlands, omdat ik zelf van mening ben dat de kwaliteit van mijn tekst hierdoor hoger ligt. Als ik ooit een manuscript op zou sturen, dan zal ik dit hoogstwaarschijnlijk naar een uitgeverij in Nederland (mijn "eigen" land) doen. Als ik wel in mijn manuscript in het Engels zou willen opsturen naar een Engelse uitgeverij, dan zou ik dit door native speakers laten proeflezen en verbeteren etc. Word ik dan alsnog afgewezen, simpelweg omdat ik niet dezelfde kwaliteit kan leveren, dan ga ik niet dit land en de cultuur de schuld geven, maar eerst naar mezelf kijken. Het lijkt mij logisch dat uitgevers eerst naar kwaliteit kijken en dan naar in hoeverre ze er een markt voor zien. Als dit als resultaat heeft dat velen "rassen" voor dezelfde redenen worden afgewezen, dan staan de uitgeverijen hierbij nog steeds in hun recht. Als deze mensen zich benadeeld voelen, moeten ze misschien vanuit een andere invalshoek gaan denken/werken en naar publicatie zoeken. Ik zou in ieder geval niet gepubliceerd willen worden simpelweg omdat ik een minority ben en mensen dan kunnen zeggen: kijk eens, is het niet schattig, ze heeft zo haar best gedaan, laten wij haar met z'n allen een neerbuigend klopje op haar schouders geven. Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik heb me nooit afgevraagd hoe de schrijver eruit ziet, dus ik geloof niet dat het merendeel van de uitgeverijen daadwerkelijk hierop selecteren. Bovendien zijn er genoeg boeken vanuit andere landen en culturen die vertaald worden. Daar is wel een markt voor in Nederland. Kwaliteit lijkt me dus nog altijd de boventoon voeren over geslacht en afkomst.

[...] maar ik denk dat de meerderheid gewoon niet weet wat ze aanmoeten met boeken die 'anders' zijn dan de standaard schrijfsels. [...]

Boeken? Standaard schrijfsels? Excuus voor mijn gebrekkig Nederlands. Ik begrijp je niet. Heeft een boek een kleur of geslacht?

De auteur van 50Shades is vrouw, en ze had ook niet-blank kunnen zijn. Haar succes zou er niet minder om zijn geweest.

De auteur van Beekman en Beekman is een man. Hij zou ook een Amsterdammer kunnen zijn. Zijn succes zou dan beslist minder zijn geweest.

Boeken / verhalen geschreven door vrouwen en niet-blanken worden in de boekenbranche gezien als 'anders' . Dat blijkt ook uit cijfers over het aantal recensies in boekenbladen. De meeste recensies gaan over werken die zijn geschreven door blanke mannen. Google er maar eens op. Het is een van die discussies in de mondiale literaire wereld die blijft voortduren. Ook in deze discussie komen de termen racisme en sexisme vaak naar voren. Alsof er complotten bestaan tegen bepaalde groepen in de samenleving. Maar een argument dat pleit voor de integriteit van de recensenten, is dat de meeste recensen blanke mannen zijn die werken als freelancer, zelf hun te recenseren boeken selecteren en daarom zich laten leiden door persoonlijke voorkeuren. Nu lezen blanke mannen het liefst verhalen van en over andere blanke mannen - JK Rowling heeft er niet voor niets voor gekozen om alleen met haar initialen te publiceren - aldus de scheefgroei in de recensies. Recensenten worden beschouwd als de gatekeepers van de lezersmarkt. Uitgevers houden veel rekening met de voorkeuren van deze professionals. Ofwel : de ene groep blanke mannen houdt rekening met de andere groep blanke mannen. Een uitgever met een beperkt budget geeft voorkeur aan het publiceren van boeken waarvn hij weet dat ze breed gerencenseerd zullen worden. Hoe meer recensies, hoe groter de kans op financieel succes, is de gedachtegang. Hoe minder recensies, ...... Uitgevers moeten winst maken. Persoonlijk - en dit komt van een zwarte vrouw met hollands bloed - denk ik dat vrouwen en niet- blanken zich niet moeten blindstaren op de gevestigde orde. Doe je gewoon je eigen ding. En laat die blanke mannen ook gewoon hun eigen ding doen. Er zijn echt geen complotten, het is gewoon een kwestie van sociaalculturele verhoudingen. Krijg je je boek niet uitgegeven, doe het dan zelf.

Krijg je je boek niet uitgegeven, doe het dan zelf.

Kijk, dat boeit me dan. Hoe groot is het aantal allochtone schrijvers dat een boek via POD uitbrengt? Zien we op die markt aantallen die tot de conclusie zouden kunnen leiden dat de reguliere weg voor hen wordt afgesneden?

Woodpecker, die vraag zou in eerste instantie onderzocht moeten worden voor alle POD schrijvers. Vandaaruit kan dan worden gedifferentieerd naar vrouwen en niet-blanken. En ik vermoed dat 'de reguliere weg' in de nabije toekomst eigen beheer zal zijn. De boekenbranche is aan het omwentelen.

Nou, dat is precies mijn punt. De post gaat nergens over. De vraagstelling snijdt geen hout.

Nou, dat is precies mijn punt. De post gaat nergens over. De vraagstelling snijdt geen hout.

Ja, vind ik eigenlijk ook.

Ter overpeinzing voor de poster. Zo dadelijk strijden twee Nederlandse darters in de finale van de PDC. Tot zo'n dertig jaar geleden golden niet-Engelsen als volstrekt allochtonen in dit spel. Maar ja, talent, gevoel voor het spel, oefenen, meters maken en een professionele instelling. Dat geldt voor alles in het leven. De rest is gewoon gezeur en het ontbreken van resultaat buiten jezelf leggen.

En wie won? Barney. Uiteraard. Waarom? In de halve finale versloeg hij eindelijk voor het eerst in bijna zes jaar zijn aartsvijand, en daarmee zichzelf. Zegt dat iets? Je kunt over schrijven urenlang intellectueel zeveren, maar in wezen is het darten: je moet het talent hebben om de 180, de roos en de dubbel te treffen.

Ik heb zoveel vragen na het lezen van dit artikel. En irritaties. Allereerst vraag ik mij af wat de definitie is van een 'allochtoon'. Iemand die in het buitenland geboren is? Iemand wiens ouders in het buitenland - dus niet Nederland, zijnde alle andere landen (inclusief België, Luxemburg en Zweden) op de wereld - geboren zijn? Waar zijn deze aannames op gebaseerd? Ik zie nergens een link naar een wetenschappelijk onderzoek of iets wat daar ook maar enigszins op lijkt. Dit lijkt mij sensatie-schrijven. Misschien zijn er wel gewoon minder buitenlanders die geïnteresseerd zijn in schrijven.

In het bewustwordingsproces van de Afro Amerikaan heeft literatuur een grote rol gespeeld. Soms ging het hier louter om een waardevolle stem en niet om hoogwaardige literatuur. Die stem heeft zich ontwikkelt en is uitgegroeid tot een prachtig genre binnen de Amerikaanse literatuur. Ik weet waarom de gekooide vogel zingt en ik hou van Beminde. Zij hebben mij gevormd tot wat ik ben. Zonder deze boeken en de aanmoediging die zij ontvingen, was deze stroming nooit zo groot geworden. Het bewustwordingsproces geschiedt nl in het hoofd van mensen en in dit geval van de lezer. De boeken zijn onontbeerlijk. In Nl hebben we een grote groep allochtonen die hier soms al generatieslang leeft. Er zijn veel verschillende groepen en vaak denken wij hun verhaal te kennen, maar is dat zo? Hier in het park naast mijn huis staan in marmer prachtige verhalen opgetekend van de eerste 'pinda's' die hier aan land kwamen. Zo noemden wij ze, stopten ze weg in de barakken van de voormalig concentratiekampen. Hun stem wil ik horen, ook als het (misschien) geen hoogstaande literatuur omvat. Het gaat hier om zoveel meer dan alleen de geschreven letter: het gaat om verwerken, om onze geschiedenis. om hun verhaal en bewustwordingsproces. Het hoort bij hun emancipatie. Door de vergelijking van hun stem gelijk te stellen aan een dartpijltje stel je jezelf niet open voor hun stem en geef je daarmee dus aan dat deze stroming juist een extra zetje kan gebruiken. Wij blijven mensen in een ondergeschikt hoekje drukken en weigeren naar hun verhaal te luisteren. Positieve actie heeft altijd een negatieve lading, dat is niet van vandaag, maar bedenk wel dat het in het leven is geroepen omdat er een glazen plafond bestond voor iedereen die niet blank en/of man was. Op deze manier wordt een kans geboden om de achterstand die willens en wetens is geïnitieerd, versneld GOED TE MAKEN. Je herstelt dus een situatie tot een niveau wat ie al had moeten zijn. Voorbeeld: Pas sinds vier/vijf jaar durft de Nl staat toe te geven dat ons ingrijpen in Indonesië vlak na de WOII geen schoonheidsprijs verdient.Na de onafhankelijkheid hebben we het Christelijk deel van de bevolking goeddeels naar NL gehaald en ook die pagina van onze geschiedenis verdient geen schoonheidsprijs. De overheid mag beide groepen wat mij betreft uitnodigen om hun verhaal te vertellen. Dit kan alleen als er een wil is en er geld vrij voor wordt gemaakt. Wat ik wil zeggen is dit: er wonden in ons land wonen veel mensen die voorouders hebben in een ander land. Hun weg heeft niet altijd rechtvaardige paden bewandeld en we maken dit nu een beetje goed. Dit moest mij, na het lezen van de laatste zin van #39 even van het hart. Stupiditeit kent geen grenzen, daar zul je nooit een internationale prijs mee verdienen zelfs niet in pijltjesgooien.

Allereerst vraag ik mij af wat de definitie is van een 'allochtoon'. Iemand die in het buitenland geboren is? Iemand wiens ouders in het buitenland - dus niet Nederland, zijnde alle andere landen (inclusief België, Luxemburg en Zweden) op de wereld - geboren zijn?

Die definitie is niet interessant. Wie een autochtoon denkt te zijn, dat is interessant.

In oktober 2008 is een onderzoek naar de genetische oorsprong van de huidige Nederlanders gedaan: "Het Genoom van Nederland". De analyses laten zien hoe de voorouders van de onderzochte groep Nederland is binnengekomen: 77,5% kwam als jager/verzamelaar 35.000 jaar geleden in de Oude Steentijd (Paleolithicum) West-Europa binnen 20% kwam als boer 7.000 jaar geleden in de Nieuwe Steentijd (Neolithicum) Nederland binnen, en 2,5% kwam als recente immigrant. De conclusie lijkt te zijn dat de overgrote meerderheid van de huidige Nederlanders rechtstreeks afstamt van de eerste nomadische paleolithische jagers en verzamelaars die het grondgebied van het huidige Nederland binnentrokken.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse_etnicite…

Dit lijkt mij sensatie-schrijven. Misschien zijn er wel gewoon minder buitenlanders die geïnteresseerd zijn in schrijven.

Ja, misschien wel. Misschien zijn er wel meer buitenlanders dan binnenlanders die in Nederland die zo hard werken dat ze geen tijd hebben om literatuur te schrijven. Neanderthaler en Nederlander. Mooi, hoe deze woorden zo op elkaar lijken.

Door de vergelijking van hun stem gelijk te stellen aan een dartpijltje stel je jezelf niet open voor hun stem en geef je daarmee dus aan dat deze stroming juist een extra zetje kan gebruiken. Wij blijven mensen in een ondergeschikt hoekje drukken en weigeren naar hun verhaal te luisteren.

Ik vraag me dat toch af. Integendeel. Net door te suggereren dat allochtone schrijvers een extra zetje kunnen gebruiken druk je ze in een hoekje. Het zal vast lekker zijn voor het eigen zelfbeeld om mee te werken aan dat 'ondersteunen' of daar ondersteuning voor te vragen, maar in wezen ontken je daarmee de kracht en het talent van het individu. Voor mij bestaan er geen allochtone of gekleurde schrijvers, maar enkel schrijvers. Door het dartpijltje er badinerend uit lichten, ga je voorbij aan het feit dat ieder individu zijn eigen talenten heeft en door hier keihard mee aan de slag te gaan, niet alleen door glazen plafonds maar zelfs door betonnen muren kan breken en de weg kan vrijmaken voor anderen. De zogenaamde ondersteuning betekent alleen dat je af en toe het aanwezig geachte plafond wegschuift om er iemand door te laten glippen. Da's geen doorbreken van een systeem, da's geen wegnemen van barrières, maar de ultieme bevestiging en het in stand houden van de barrière (als die er daadwerkelijk is). Bovendien impliceer je dat een allochtone schrijver per definitie een allochtoon, een ander, verhaal te vertellen heeft of een andere stem heeft of altijd kiest voor een allochtoon thema. Wordt het pas dan interessant? Wordt het dan pas lezenswaardig? Da's eigenlijk weer net die bevestiging, naar mijn idee. Da's niet dat zogenaamde glazen plafond wegnemen, maar het enkel iets verhogen. En nee, ik ben - literair gezien - niet geïnteresseerd in het verhaal van een groep. Ik eis niet van een allochtone schrijver dat hij het verhaal van zijn groep vertelt. Ik ben geïnteresseerd in een goed verhaal, van een individu.

Ik ben geïnteresseerd in een goed verhaal, van een individu.

Eens. Hierom:

(...) in ons land wonen veel mensen die voorouders hebben in een ander land. Hun weg heeft niet altijd rechtvaardige paden bewandeld

Dat klopt. Maar bij:

en we maken dit nu een beetje goed.

zet ik vraagtekens. Enerzijds omdat over onrechte wegen niet uitsluitend allochtonen gejaagd worden; anderzijds omdat 'luisteren' (lees ook: lezen) weliswaar het leed kan verzachten, maar de verloren jaren en gemiste kansen met alle gevolgen van dien niet wegneemt - en die kunnen generatieslang doorwerken, al zou je dat als autochtoon misschien niet zo zien of merken. In werkelijkheid zouden er bij dat 'beetje goedmaken' enorme claims gelegd kunnen worden van allochtonen en miskenden - ik geef even een algemene naam aan deze groep - en ik denk bijvoorbeeld aan een Willem Oltmans die uiteindelijk, na een strijd van veertig jaar acht miljoen gulden belastingvrij uitgekeerd kreeg van de NL staat. Vier jaar na dato overleed hij. Natuurlijk was dat geld - twee miljoen voor advocaten - een genoegdoening, maar zijn leven werd zodanig door het onrechte pad beheerst dat het verziekt werd, en hij ten langen leste aan dat geld niet veel had. Ik vraag me ook af wie 'we' zijn; de belastingbetaler? Maar tegelijkertijd ben ik het hier weer wel mee eens:

Voorbeeld: Pas sinds vier/vijf jaar durft de Nl staat toe te geven dat ons ingrijpen in Indonesië vlak na de WOII geen schoonheidsprijs verdient.Na de onafhankelijkheid hebben we het Christelijk deel van de bevolking goeddeels naar NL gehaald en ook die pagina van onze geschiedenis verdient geen schoonheidsprijs. De overheid mag beide groepen wat mij betreft uitnodigen om hun verhaal te vertellen. Dit kan alleen als er een wil is en er geld vrij voor wordt gemaakt.

Ik vrees alleen dat dat in de huidige tijd even niet gebeuren gaat. En dan? Stel dat er wél geld voor vrijgemaakt werd, wie kreeg dat geld? En als de verhalen kwamen? Wat gebeurde ermee? Uitgeverijen zouden ze moeten willen uitbrengen. Wie betaalt de uitgeverijen? En als zij ondersteund werden, wat zou de prikkel zijn om die boeken in de winkel te krijgen? Werden het dan ook gratis boeken, zoals Het Boek van de Koning? Zou er een stormloop op die boeken komen? Alleen omdat ze gratis zijn, of omdat men zo graag de verhalen wilde lezen? Als men graag de verhalen wilde lezen, waren De Wil & Het Geld niet nodig. In feite is de cirkel dan rond. Of ..?

[quote=Thérèse]

Ik ben geïnteresseerd in een goed verhaal, van een individu.

Eens. Hierom:

(...) in ons land wonen veel mensen die voorouders hebben in een ander land. Hun weg heeft niet altijd rechtvaardige paden bewandeld

[quote] Nou, en? Volledig niet :ontopic: Het gaat erom of je een verhaal kunt schrijven. Niets meer, niets minder. Lees 'Stoner.' Lees het drie keer. Vraag je eens af waar dat over gaat. Besef dan de kracht van literatuur en bezin. Literatuur gaat over hoe je een verhaal vertelt, hoe je met een verhaal mensen kunt raken. Dat gaat niet over de opgeklopte romantiek van onrecht. Het gaat erover dat je het leven van alledag tot een leesbelevenis kunt maken. Dat is literatuur. Dat is schrijven. Dat dat leven van alledag voor verschillende groepen een verschillende invulling heeft. da's evident. Maar wonden of littekens leveren geen gratis entreekaart voor literaire erkenning.

Wat mensen zoeken in literatuur, is de echo van hun eigen stem. 'Den Spyeghel der Salicheyt van Elckerlijc'

(...) in ons land wonen veel mensen die voorouders hebben in een ander land. Hun weg heeft niet altijd rechtvaardige paden bewandeld

Nou, en? Volledig niet :ontopic:

Is wel :ontopic: , hoor:

Hoe komt het dat er zo weinig gekleurde en allochtone schrijvers zijn? Deel jouw speculaties hier.

Ik ga er vanuit dat topicstarter haar vraag positioneert in NL. Dan is nienkea's reactie passend; zij geeft een redenering, een speculatie.

P.S.

Literatuur gaat over hoe je een verhaal vertelt, hoe je met een verhaal mensen kunt raken. Dat gaat niet over de opgeklopte romantiek van onrecht.

Als je de opgeklopte romantiek van weglaat?

P.S.

Literatuur gaat over hoe je een verhaal vertelt, hoe je met een verhaal mensen kunt raken. Dat gaat niet over de opgeklopte romantiek van onrecht.

Als je de opgeklopte romantiek van weglaat?

Verandert er niets. Literatuur gaat over het leven en de herkenbaarheid. Accenten leggen op of refereren aan afkomst en het daaraan verbonden onrecht levert historisch gezien wellicht een interessant verhaal op, maar literair voegt het niets toe. Ter vergelijking. Zo las ik vandaag ook 'Kieft'. Echt heel boeiend. Dat bedoel ik niet sarcastisch. Goed geschreven in zijn genre. Het relaas van een zwaar verslaafd gecompliceerd mens. Het lijden, de worsteling, de vragen, mooi opgetekend. Echt indringend. Het zet je aan het denken. Maar literair volstrekt niet interessant.

Dan heb ik een vraag. Gaat het over gekleurde en allochtone in Nederland of de hele wereld?

Laten we het eens op Nederland houden. Om het overzichtelijk te houden.

Dan heb ik een vraag. Gaat het over gekleurde en allochtone in Nederland of de hele wereld?

Probeer eerst Nederland maar. Er is geen mens die deze vraag kan beantwoorden als het over de hele wereld gaat.

Laten we het eens op Nederland houden. Om het overzichtelijk te houden.

Je mag mij heus wel een seintje geven dat die vraag ging beantwoorden. :\\

Is het bewezen dat er minder buitenlanders en allochtonen schrijven?

Is het bewezen dat er minder buitenlanders en allochtonen schrijven?

Ja. Maar niemand weet door wie. Wat denk je zelf?

"Hoe komt het dat er zo weinig gekleurde en allochtone schrijvers zijn? Deel jouw speculaties hier." Wanneer ben je een schrijver? Als je daadwerkelijk een boek uit heb gebracht? In dat geval kan het zomaar zo zijn dat er weinig gekleurde en allochtone schrijvers zijn. Als dat niet het geval is weten wij niks. Hoe weten wij of de buitenlandse jongen die elke dag voor jouw winkelcentrum hangt, schrijft? Misschien schrijft hij als hij thuis is aan één stuk door. Je kan dit niet beantwoorden.

Is het bewezen dat er minder buitenlanders en allochtonen schrijven?

Nou, nee. Maar het wordt ontmoedigd omdat het voor hen een vruchteloze bezigheid schijnt te zijn. Hoe hoog het literaire gehalte ook is, het wordt niet uitgegeven.

Is het bewezen dat er minder buitenlanders en allochtonen schrijven?

Nou, nee. Maar het wordt ontmoedigd omdat het voor hen een vruchteloze bezigheid schijnt te zijn. Hoe hoog het literaire gehalte ook is, het wordt niet uitgegeven.

Waarom wordt het niet uitgegeven? En hoe weten we dat het voor hen "een vruchteloze bezigheid" schijnt te zijn? We kunnen het niet beantwoorden! Hoe weten wij nou of iemand geïnteresseerd is in literatuur?

Is het bewezen dat er minder buitenlanders en allochtonen schrijven?

Nou, nee. Maar het wordt ontmoedigd omdat het voor hen een vruchteloze bezigheid schijnt te zijn. Hoe hoog het literaire gehalte ook is, het wordt niet uitgegeven.

Waarom wordt het niet uitgegeven? En hoe weten we dat het voor hen "een vruchteloze bezigheid" schijnt te zijn? We kunnen het niet beantwoorden! Hoe weten wij nou of iemand geïnteresseerd is in literatuur?

Het is niet mijn mening beste kaoutar, maar de poster suggereert het. Ene Thérèse (moderator) lijkt er ook wel iets voor te voelen. Die is op zoek naar het bijzondere verhaal achter de allochtone schrijver.Dat dat een kans moet krijgen. Ik zie een allochtone schrijver gewoon als schrijver: iemand die een gewoon verhaal bijzonder goed moet kunnen vertellen.

Mijn excuses Woodpecker ik heb je deels verkeerd begrepen. Maar weet je wat het is met de mensheid van tegenwoordig.. Ze oordelen te snel op mensen. Wij kijken naar het uiterlijk en weten gelijk wat voor persoon het is.

Zouden allochtonen echt minder schrijven? Misschien schrijven er wel precies evenveel allochtonen als autochtonen, in precies dezelfde genres en precies even goed of slecht, procentueel gezien. Je zou je wél kunnen afvragen in welke taal zij dat doen, dat schrijven als mens die houdt van schrijven, moet schrijven, wil schrijven. Er zijn misschien wel allochtonen die in hun eigen taal schrijven. Het is de taal waarin je droomt, daar schrijf je in. Het beste verhaal schrijf je in je moerstaal. Tenminste, voor mij voelt dat zo.