Kijk, dat vind ik nu juist heel erg leuk eraan, dat ik met dit verhaal alle kanten uitkan, alles lekker zelf mag bedenken - vanuit mijn door deze zes woorden heftig geprikkelde fantasie. En dat is natuurlijk de kracht ervan. Een wereld oproepen in bijna niks. De zin 'Het regende gisteren de hele dag.' telt ook zes woorden, maar bevat geen enkele aanleiding om erover te gaan fantaseren wat hier in den vrede aan de hand geweest zou kunnen zijn. Een gewone mededelende zin dus, niks een verhaal. Dat zijn die anderen wel. :)

Wij doen ook iets verkeerd. Zeven pakken koffie. En een beitel. Dat is niet goed. Er is geen tijdverloop. Hemmingways 'For sale: babyshoe's, never worn.' heeft dat opvallend genoeg wel (never worn geeft een indicatie van tijd). 't Is een knapper werk dan het zo in eerste instantie lijkt, vooral als ik de russische definitie van Fré er naast leg.

Wie zegt dat het baby'tje dood is?

Precies. Moet ik allemaal zelf verzinnen. Heb ik geen zin in. Dan schrijf ik zelf wel een verhaal.

Wonderer, las je ooit 'A perfect day for Bananafish' (J.D. Salinger)? Daarin hebben we de interactie tussen Sybel, de jongeman en de vriendin van de jongeman. Op het einde van dit alles schiet de jongeman zich voor de kop. De reden waarom moet iedereen voor zichzelf uitmaken. In zekere zin schrijf je ook het hele verhaal, al krijg je ankerpunten (geschiedenis van gekte?, pedofiele trekjes?, een vriendin die op de kamer zit?, ...) Bij Teddy (eveneens J.D.S.) is dit nog sterker. Daar krijgen we eerst een schets van de ouders, daarna een schets van het zusje, dan een uitgebreidere visie op Teddy. Het einde is echter open, toch suggererend. Ook daar maak je enigszins je eigen verhaal. En zo gaat het altijd. Je krijgt ankerpunten waarmee je je eigen verhaal maakt. Wanneer je je eigen verhaal niet moet maken (easy reading, heet dat dan voor de makkelijkheid) gaat het niet meer om literatuur, iets waar we toch naar moeten streven, lijkt me.

.

Fre, niet gelezen, nee, maar in een eerdere post schreef ik al dat de balans zoek is bij dit soort korte zinnen. Zelf een beetje nadenken is best, maar er zijn grenzen. En deze "dingen" hebben die grens voor mij ruim gepasseerd.

Waar ligt -strict genomen- de grens voor jou dan? Laten we daarover een discussie beginnen, ik vind dat (echt) boeiend. Voor mij is die grens met sommige van die zinnetjes nog niet gepasseerd (bijvoorbeeld die van E.H.), maar andere dan weer wel. Waaraan ligt dat? Enerzijds een begrenzing van het voorgeschotelde, denk ik. 'Het regende en Theo's jas werd nat." Is dat een verhaal? Ja. Is het een goed verhaal? Niet echt.

Toevallig las ik gisteren nog een definitie van een verhaal in 'Omega Minor' van P. Verhaegen, maar ik heb het boek nu niet bij me liggen, anders typte ik het over.

Strikt genomen? Het is een glijdende schaal. Ik kan het alleen gevoelsmatig aangeven per verhaal dat ik lees, geen definitie of zo. Ik heb korte (twee pagina's) verhalen gelezen die gewoon af waren, en langere die dat niet waren en die te veel van mij als lezer vroegen. Die korte zinnetjes zijn net foto's. Ze vertellen een hoop, maar je moet het verhaal er wel zelf bij verzinnen. Het is dezelfde reden waarom ik niet zo van gedichten en moderne kunst hou: ik wil de bedoeling van de kunstenaar weten, kunnen zien wat hij wil vertellen, niet zelf het werk hoeven doen, mijn eigen ideeen ken ik inmiddels wel, daar heb ik geen kunst bij nodig.

God, Krijg nou tieten! een ufo?

ik begrijp het niet, zei kleine Piet. mijn broek is nat en het regent niet.

Fre, u schrijft: " Wanneer je je eigen verhaal niet moet maken (easy reading, heet dat dan voor de makkelijkheid) gaat het niet meer om literatuur, iets waar we toch naar moeten streven, lijkt me." Ik vind dit nogal cryptisch. Verder een vraag: Wat is ons streven, literatuur of leesplezier? R.

Streven naar literatuur en het bijhorende leesplezier.

Bij bijna iedereen die een boek koopt gaat de voorkeur uit naar LEESPLEZIER. Maar weinig boeken worden bestempeld als literair. Waarom moeten we zo nodig naar literatuur streven?

Omdat literatuur een blik op de maatschappij werpt zoals die op dat moment is. Een blik die kan veranderen, die bewust kan maken. Als we enkel lezen voor het plezier, krijgen we l'art pour l'art en dat is een tamelijk gedateerde houding, lijkt me. Dat literatuur een louter entertainende bezigheid is, is slechts een strekking van de laatste jaren (decennia). We zien diezelfde strekking bij de televisie. Vroeger had de tv nog een onderrichtende rol, een rol die informatie bood en de mensen bewust maakte (denken we maar aan de vele taalspelletjes die de BRTN uitzond). Al is het verval daar een pak sneller verlopen. Ik ben dan ook van mening dat tv -als dusdanig- geen lang leven meer beschoren is. Maar het ging over literatuur. Wat is jouw reden om niet naar literatuur te streven?

Fre, Ik ben een grote bewonderaar van Godfried Bomans. Hij was eens een van de meest populaire schrijvers in zijn taalgebied. Hij heeft nooit een literaire prijs of officiele waardering ontvangen. Of hij wel of niet literair is werd, wordt uitgemaakt door de elite in de schrijverswereld. Hij had veel te vertellen en wat hij vertelde deed hij uitstekend. Ik bewonder dat en streef dat na. Of het literair is, vind ik niet relevant. Accoord?

Het maakt je niet uit of de term literair eraan geplakt is, of het feit dat het literatuur is? Breng eens nuance aan.

Ik ben bang dat ik in een discussie over de lectuur en literatuur geen partij ben, zelfs niet w i l zijn. Voor sinterklaas vraag ik een goed boek. En gegarandeerd krijg ik ook een goed boek. Of het literatuur is of als literair wordt aan gemerkt, vind ik niet belangrijk. (Dat wordt namelijk niet door mij bepaald, maar door een elitair groepje en dat is dan ook zeer subjectief.)

Literatuur is een wetenschap, m'n beste rosen172, en wordt dus niet door een "elitair" groepje bepaald, maar louter aan de hand van empirische standaards. Ik vind dat je iets over de dingen moet weten eer je je mening erover gaat ventileren.

Het woord literatuur (ook wel litteratuur of (de) letteren) heeft verschillende, dicht bij elkaar liggende betekenissen. De ruimste is dat literatuur de verzameling van alle teksten is, geschreven en in mondelinge vorm. (GEEN WETENSCHAP, en ik zal er niet op denigrerende wijze "mijn beste Fre" achter plaatsen) Literatuur wordt ook wel in een e n g e betekenis gebruikt, waarbij zij tegenover lectuur is gesteld. In die zin zou literatuur de hoge, elitaire vorm en lectuur de lage, populairdere vorm van teksten aanduiden. (OOK GEEN WETENSCHAP) Ik vind, met u, dat men iets van zaken moet weten, voor men anderen zijn elitaire les gaat lezen. Ik blijf bij mijn standpunt: geef mij maar een goed boek, en als u dat tot literatuur benoemt, of niet, ik en vele kopers van goede boeken, hebben daar maling aan.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Literatuurwetenschap Hier kunt u lezen wat literatuurwetenschap is en op deze site kunt u zien aan hoeveel universiteiten literatuur als wetenschap gegeven wordt: http://www.google.be/search?hl=nl&sa=X&oi=spell&r… U vindt shakespeare niet populair? Het is nogthans literatuur. U vindt Jane Austen niet populair? Het is nogthans literatuur. Het lijkt me beter dat u, mijn beste gedenigreerde rosen172, u eerst informeert voor u declameert.

U heeft trouwens geen standpunt.

Uhm...zijn jullie niet een beetje off-topic geraakt. Dit wordt zo een lang verhaal in plaats van een kort verhaal. Overigens werd de discussie literatuur versus lectuur al meerdere malen in een topic gevoerd hier. Even intikken bij 'zoeken' en je vindt vast een van de topics bovendrijven.

Zjors, Ik vind van niet. Ik lees: Schrijf een kort verhaal met zo min mogelijk woorden waarin het volgende aan bod komt: - Religie - Seksualiteit - Mysterie Een literaire opdracht, volgens mij. Eerst informeren en dan declameren, lijkt me een wijze raadgeving. :)

Jezus, van voren of van achteren?

Fre, u klinkt steeds vreemder. U zegt dat ik Shakespeare niet populair vindt. Dat heb ik nooit gezegd. U vergist zich daarin ook deerlijk. Shakespeare geniet ongekende populairiteit, ook buiten zijn taalgebied. En ik smul van Shakespeare, wiens naam ik met een hoofdletter schrijf. En wederom maak ik u erop attent dat het de Shakespeare liefhebbers geen enkele zorg is of u hem wel of niet als 'literatuur' of 'literair' aanmerkt. Het is wellicht teleurstellend voor een wel of niet geslaagde Neerlandicus dat niet iedereen zijn wijzende vinger volgt, maar het doet er helemaal niets toe. Wij trekken ons namelijk van gebiedende vingertjes niets aan. Op de middelbare school kan een leraar Nederlands zijn wil nog even als wet doen gelden, verder ook niet. Hem rest dan in kleine elitaire kring zijn aangeleerde wijsheid te spuien. Niets mis mee, maar gun anderen ook hun expressie. uw stelling dat ik geen standpunt heb, komt u wellicht goed uit. In alle nederigheid vraag ik u toch, of u anderen, die uw belangrijke standpunt niet delen, toch hun mening mogen uiten, en hun eigen boeken mogen kopen, zelfs zonder dat u die als literatuur, of als literair heeft beoordeeld. Vergeef mij mijn vrije mening.

eva lobach vroeg: Vandaag zag ik de volgende schrijfopdracht: Schrijf een kort verhaal met zo min mogelijk woorden waarin het volgende aan bod komt: - Religie - Seksualiteit - Mysterie De hoogste beoordeling ging naar deze inzending: Jezus, ik ben zwanger! Maar van wie? Waarschijnlijk niet waar gebeurd, maar ik moest toch lachen. Kennen jullie nog meer van dit soort ultrakorte verhalen? Wat is jullie favoriete kortste verhaal? Dus nogmaals voor de duidelijkheid. De vraag is: Wat is jullie favoriete kortste verhaal? Iets anders wordt niet gevraagd. Andere onderwerpen, andere topikken. Of hoe schrijf je dat nu?

Tais Teng heeft een verhaal van twee boekpagina's geschreven over het eeuwige leven. Vond ik erg sterk. Spanning wordt geweldig opgebouwd en de twee personages in een paar woorden solide neergezet.

Ik vind het ook niet leuk dat één van de topics in mijn favoriete onderdeel ontaard in een discussie, maar dit blijft een discussieforum en waar of hoe een discussie ontstaat, heb ik niet in toom te houden.

Marriejeanne, ik reageerde op een vraag, dat was alles. Niet erg toch? Zoveel ultrakorte en toch leuke verhalen zijn er denk ik niet.