nyceway, Compact weergegeven en heel herkenbaar (voor mij). In de rustige formuleringen proef ik ook de acceptatie dat alles een einde heeft. Mooi gedaan.

@nyceway, je hebt het begin en het slot fraai in elkaar laten overlopen. Ik heb meer gemerkt dat jij een exaltische manier (positief bedoeld) van schrijven hebt als het over liefde gaat. Het doet me denken aan Victoriaanse tijden.

Verviel 'ons' tot een droom. Die herkenbare ervaring zet je treffend neer. Het under my skin gevoel voel ik mee. Mooi.

volledige overgave weergegeven, zonder dat het gedicht over de top gaat - knap gedaan en tot een droom vervallen - mooi

@nyceway, ik zie je liggen, ergens verloren, onder zijn oude huid. Een wonderlijk beeld. Mooi. Onbeschrijfelijke liefdes blijven onvervangbaar.

Heel mooi en intens, Niceway Hij bevrijdt zich en een droom vervliegt. Zij blijft onbeschermd achter. Ik vermoed dat zij ooit haar vleugels zal strekken sterk en krachtig.

Soms ben je er weer zomaar in een droom een flard van hoe het was jij en ik twee polen in één onbeschrijfelijke liefde ‘Nee’ tijdelijk verdwenen ‘ja’ duizend keer op mijn lijf mijn leven voor dat van jou jij een beetje meer dan ik kroop ik verder onder je huid De dag waarop jij verder ging zonder je oude huid en mij onbeschermd liet vallen in een duikeling zonder einde verviel ‘ons’ tot een droom

Een oude liefde vergaat, doordat de een meer geeft dan de ander, dat lees ik hier en dat zal voor velen herkenbaar zijn. Hetb gedicht is rond doordat de droom van het begin aan het einde terugkomt. Grappig dat het 'in iemands huid kruipen' hier ook letterlijk gebeurt. Ik associeer ook met een slang of ander vervellend reptiel. Wat dat betreft mag je die vergelijking wel uitbuiten, waardoor het gedicht wat 'rauwer' wordt. Ik weet niet of het bij je past, maar je zou het kunnen overwegen. 'Jij en ik twee polen in één / onbeschrijfelijke liefde' vind ik wel wat drakerig, als je me vergeeft. Het contrast met het wegvallen van de illusie is des te groter. Het lijkt me een hele uitdaging om in plaats van deze twee regels een heel eigen formulering te bedenken. Ik ben benieuwd! Veel plezier, Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal

JanP, Mili, Maddbrug, Schrijvenmaar, Elyse en Nel, Bedankt voor jullie mooie reacties. gr. Nynke

Soms ben je er weer zomaar in een droom een flard van hoe het was jij en ik twee polen in één onbeschrijfelijke liefde De dag waarop jij verder ging ‘Nee’ tijdelijk verdwenen ‘ja’ duizend keer op mijn lijf mijn leven voor dat van jou jij een beetje meer dan ik kroop ik verder onder je huid zonder je oude huid en mij onbeschermd liet vallen in een duikeling zonder einde verviel ‘ons’ tot een droom

Een oude liefde vergaat, doordat de een meer geeft dan de ander, dat lees ik hier en dat zal voor velen herkenbaar zijn. Hetb gedicht is rond doordat de droom van het begin aan het einde terugkomt. Grappig dat het 'in iemands huid kruipen' hier ook letterlijk gebeurt. Ik associeer ook met een slang of ander vervellend reptiel. Wat dat betreft mag je die vergelijking wel uitbuiten, waardoor het gedicht wat 'rauwer' wordt. Ik weet niet of het bij je past, maar je zou het kunnen overwegen. 'Jij en ik twee polen in één / onbeschrijfelijke liefde' vind ik wel wat drakerig, als je me vergeeft. Het contrast met het wegvallen van de illusie is des te groter. Het lijkt me een hele uitdaging om in plaats van deze twee regels een heel eigen formulering te bedenken. Ik ben benieuwd! Veel plezier, Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal

Dank je wel Wilma, voor de feedback. Ik heb er van gemaakt: twee uitersten samen in een onwaarschijnlijk verbond

Het begin spreekt mij erg aan. Een deel van hem blijft toch op de één of andere manier bij je. Zonder dat het je nu belemmert. Het is een mooie herinnering geworden.

Wat Elyse al opmerkte:die oude huid. Dat geeft inderdaad een wonderlijk beeld. Graag gelezen.

De droom van toen, de oude huid waar jij aan vastgegroeid was. Het lieve leven. De nieuwe droom geeft de rauwheid weer van het heden. Heel knap nyceway!

'Mijn leven voor dat van jou' Verliefd zijn voelt inderdaad zo. Je verliest jezelf, vaak tijdelijk - in sommige relaties zie je het permanent gebeuren. Mooi ook, dat onder de huid kruipen. De 'jij' heeft geen oude huid meer - hij/zij is gegroeid in (uit) de relatie? Met plezier gelezen, Nyceway.

Meta, Annemieke, Marlie en Willemina , Bedankt voor jullie fijne reacties.