Carduelis, hebben ze jou echt zelf een sonnet laten schrijven?

Echt waar??? Ik heb destijds wel het schema geleerd- indertijd werd er ook meer waarde gehecht aan literatuur - en dat was dus het schema dat jij beschrijft, nl. het schema van Italiaanse sonnetten. Dat ging dan aan de hand van Kloos en zo: Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten... 'k Ben Brahman maar we zitten zonder meid... Zo even uit m'n hoofd hoor. Maar we hoefden het beslist niet zelf te kunnen. Maar goed, dat zou ik nu dus wel willen. Heb Pfeiffer opgezocht, geen specifieke sonnetten van hem gevonden, komt misschien nog. Ik hoopte dat er hier misschien iemand was die me aan een link kon helpen naar een in sonnetten gespecialiseerde gedichtensite. Maar misschien bestaat die wel helemaal niet. Er bestaat wel een Nederlandstalig boekje over gedichten schrijven, maar dat gaat over vrije verzen.

Marja en FS: dank jullie wel, ik ga kijken. Van Drs.P had ik vroeger het Handboek voor Plezierdichters, daar stond het allemaal in. Ben zo dom geweest om het uit te lenen.

Oh, FS, dank je wel. Altijd een vreugde om een mooi sonnet te lezen. Vestdijk... Heb de syllabus ook gedownload, heel handig. Ik moet hier nog ergens op zolder het boekje "Literaire kunst" van Lodewijk (?) hebben liggen, zal ik binnenkort eens naar op zoek gaan. Daar staat het ook allemaal overzichtelijk in. Vestdijk doet hier trouwens: abab cdcd eff egg (of egh).

Ja Suma nostalgisch hè. Mijn vader moest nog Goethes Erlkönig en zo uit zijn hoofd leren, kwam hij op zaterdagmorgen declamerend de trap af: Wer reitet so spät durch Nacht und Wind? HBS-B, vóór de oorlog. Poëzie hoorde er bij. En gaat een leven lang mee. Maar ik hoefde dat al niet meer. Wij moesten gedichten lezen en begrijpen. Het accent kwam steeds minder op kennen te liggen en steeds meer op begrijpen. Maar ik heb mijn vader altijd benijd om wat hij allemaal kende.

Drie kwatrijnen en een "couplet", dat blijkbaar officieel in het Nederlands (nou ja, Nederlands...) distichon heet. Chute vind ik ook niet. Edit: toch wel dus, na een paar keer herlezen. Eerst zegt hij dat de ander overdag nog veel mooier moet zijn dan in de droom en in de conclusie keert hij dat weer om. Wending, dus. Knap vertaald. Ga er maar aan staan. Maar Shakespeare sonnetten voldoen aan andere voorwaarden dan de bij ons gebruikelijke Italiaanse. Dat couplet moet wel een conclusie zijn - en bevat ook wel vaak een wending. Ik stop er ook mee voor vandaag.

Lodewick... bijna goed onthouden. Morgen op zoek op zolder. Dit zijn de regels voor een Shakespeareaans sonnet: * Het bestaat uit 14 regels. * De regels bestaan uit vijfvoetige jamben (duh-DUH-duh-DUH-duh-DUH-duh-DUH-duh-DUH). * Het gebruikt een van de rijmschema's voor sonnetten. Voor het Shakespearesonnet is dit: A B A B C D C D E F E F G G waarbij A rijmt op A, B op B, enz. Op deze manier ontstaan 3 kwatrijnen (groepjes van 4 regels, ieder groepje vormt een strofe) en een "couplet" (groepje van 2 regels achter elkaar die op elkaar rijmen). Dat is het schema voor het Shakespearesonnet; het Italiaanse sonnet gaat een beetje anders. Maar over het Italiaanse sonnet vind je makkelijk informatie onder de links in dit draadje, dus dat laat ik even zitten. Wat betreft de 5voetige jamben: je hebt dus om en om een beklemtoonde (DUH) en een onbeklemtoonde (duh) lettergreep. Je moet 5x DUH hebben. Je mag beginnen met duhDUH of met DUH. Je mag eindigen met DUH of DUHduh. Als je maar 5x DUH hebt. Dat was de structuur. Maar een sonnet is ook een betoog. Er zit een bepaalde opbouw in. Dat heeft te maken met de gebruikte metaforen en hoe het van de ene metafoor naar de andere komt. In een Shakespearesonnet, gaat het zo: * Eerste kwatrijn: presentatie van het hoofdthema en de belangrijkste metafoor. * Tweede kwatrijn: Thema en metafoor worden uitgebreid of er is een complicatie. Vaak wordt een fantasievol voorbeeld gegeven. * Derde kwatrijn: Peripeteia (wending of conflict), vaak beginnend met "maar" (dit begint vaak bij regel 9). * Couplet: Somt op en geeft de lezer een conclusie in een nieuw beeld. Deze uitleg van het Shakespearesonnet is gebaseerd op de uitleg in Poetry for Dummies.

Ha, Waus, dank je wel, ik ga kijken! FS: ik heb het boekje niet, zal er op letten als ik in de buurt van boeken ben. edit: zitten leuke pagina's tussen, overal staan sonnetten bij, is heerlijk lezen. Voor wie zich afvraagt welke gestructureerde dichtvormen er eigenlijk zijn, zonder meteen aan zoiets moeilijks als een sonnet te willen beginnen, is dit misschien een leuke pagina: http://www.sonia.schrijft.nl/homepage/show/pagina…. Hier vind je ook uitleg over vrij doenlijke vormen zoals het elfje en de haiku.

Ja, dat distichon, dat is een tweeregelige strofe, in het Engels noemen ze dat een "couplet". Een Shakespearesonnet bestaat uit vier kwatrijnen met gekruist rijm (zo heette dat toch. ABAB?) gevolgd door een distichon, of, in het Engels, een "couplet". Een Italiaans sonnet of Petrarcasonnet bestaat uit een octaaf en een sextet. Het octaaf bestaat uit twee kwatrijnen en het sextet uit twee terzinen. In het octaaf beschrijf je iets en in het sextet trek je een conclusie, gewoonlijk met een volta (wending, uitsmijter, chute) in de laatste terzine. In het Engels worden de meeste sonnetten geschreven als Shakespearesonnetten, in het Nederlands vind je vooral "Italiaanse" sonnetten. @Carduelis: nu hebben we alles t/m 8, behalve de groepjes van 5 en 7. Wat vind je van: pentet en septine? ;)

O, dat is leuk, Ludo, misschien wil je dan ook eens kijken onder "proeflezen" bij het gedicht "afasie" van Suma, daar zijn we er ook al mee bezig geweest. Ook onder "proeflezen" vind je mijn sonnet "achtbaansrok". Misschien kunnen we wel een sonnettenoefentopic opzetten of zo? @Marriejeanne: ja, dat was een degelijke opleiding, de MULO. Daar moest je veel uit je hoofd leren en maakwerk doen. Maar in 1968, bij de invoering van de Mammoetwet, is dat toch de mavo geworden? Dus als jouw zus nog MULO heeft gedaan, dan kan ze niet zó veel jonger zijn dan 57 lijkt me? Ik heb trouwens voor mijn eigen kinderen een school gezocht en gevonden waar ze gewoon ouderwets lappen onbegrijpelijke tekst uit hun hoofd moesten leren. Hele toneelstukken in versvorm, huppekee. Zingen leerden ze er ook. Mozarts requiem bijvoorbeeld. Weg met de begrijpelijkheid, leve het mysterie. En véél gedichten, van jongs af aan. (O jee, wat haal ik nu weer over me heen...)