discipline

Ik maak elke dag eerst van 8 tot 9 een wandeling met de hond, dan zet ik koffie en kruip achter de computer. Ik schrijf dan van 9 tot 12. De rest van de dag kwijt ik me aan huishoudelijke taken, helpen met huiswerk maken e.d. Wel heb ik overal en altijd mijn opschrijfboekje bij me om ingevingen en zinnen die bij me opkomen te kunnen noteren. Bij langere afwezigheid van huis en pc neem ik een collegeblok mee. De laatste hoofdstukken van 'Snaren heb ik in Italië geschreven, aan een houten tafel onder een soort pergola. Door de discipline van elke dag op een vaste tijd te schrijven, gaat het vrijwel vanzelf. Af en toe permiteer ik me een kleine pauze, dan lees ik hier wat op SOL of ik zoek even wat op wat nuttig is voor een verhaal of het boek waar ik aan werk. En zo'n dag als vandaag, als ik 's morgens geen tijd heb om echt te schrijven, dan doe ik even wat correctiewerk en lees- en schrapwerk. kan ik straks tenminste lekker ontspannen op mijn paard zitten! verder gebruik ik meestal muziek. Bij het schrijven van Snaren draaide ik altijd dezelfde klassieke cd bij emotionele scènes en een cd-box met strijkkwintetten voor de rest. het moet wel altijd klassiek of jazz zijn en zonder gezongen teksten, want dat leidt me teveel af. Verhaalideeën komen me altijd aanwaaien. Ik kijk - onbewust - altijd goed om me heen en maak daar notities van. Soms zijn het ook foto's die ik zie of schilderijen die me inspireren. Maar het kan ook zomaar zijn dat er tijdens een wandeling of het boodschappen doen, een dialoog bij me opkomt ( of een monoloog) of een bepaald personage zich aandient die om aandacht vraagt. het uitwerken gaat verschillend. Bij korte verhalen laat ik mezelf verrassen. Bij een roman begin ik met het idee dat ik heb te schrijven en zodra me duidelijk wordt waar het zo'n beetje heen zal gaan, maak ik een schema. Overigens voel ik me vrij om van dat schema af te wijken als de situatie daar om vraagt. Het is meer een steunpuntje, een hulpstuk om het overzicht te bewaren en niet teveel lijntjes uit te zetten, hoewel ik dat van nature al niet geneigd ben om te doen. Als de nood helemaal aan de man is en ik alle inspiratie kwijt ben, pak ik nog wel eens het spel Narrathon. Dat bestaat uit kaartjes waarop personages, situaties, begin- en eindzinnen staan beschreven. Ik pak blind een paar kaartjes en schrijf met behulp van de gegevens een verhaal. Narrathon is overigens ook op internet te vinden www.narrathon.nl . Soms schrijf ik het verhaal niet eens af, het gaat er maar om dat ik weer even de 'kraan open zet'zoals ik dat noem. Gelukkig komt het niet veel voor dat dat nodig is. Zo! En nu ga ik paardrijden! :nod:

Asdale, dank voor je Narraton-tip! Die kende ik nog niet, maar ik heb daar even rondgekeken en het biedt zeker perspectieven. Leuke site.

wat grappig kim, dat jij ook alles met de hand schrijft. Hier nog iemand! ik gebruik alleen altijd van die collegeblokken. Heerlijk ook om die te kunnen kopen! Alleen merkte ik laatst bij het opruimen (ja, dat moet ook wel eens gebeuren), dat ik er wel een stuk of vijftig had! zoveel kan ik van mijn leven niet vol schrijven.... oepsie...... voorlopig dus maar even de kantoorboekhandel mijden, want dat is veel te verleidelijk. Net als al die kleine opschrijfboekjes, voor je weet maar nooit onderweg.... ook tonnen van in huis. Ik wilde alleen wel dat ik de discipline kon opbrengen om domweg te gaan zitten schrijven. Ik vrees dat ik het soort schrijver ben dat wacht op inspiratie.... Maar soms is het ook een kwestie van afdwingen. Ben nu met een andere opdracht bezig, dus het verhaal ligt sowieso even in de kast. Hopelijk komt er dan vanzelf iets in me op hoe het verder moet....

Tjonge, net of ik iets van mezelf lees hier...ik schrijf ook met de hand en ben gek op boekjes en boeken, pennen ook trouwens en ik krijg het van mijn levensdagen niet meer gevuld. En ik kan blijven kopen, vooral van die beauties van boekjes, ver uit de buurt blijven. Het disciplineverhaal klinkt ook errrrg bekend. Dat Narrathon ga ik ook eens bekijken en ik heb net magnetic poetry gekocht voor een project. Daarna kan ik het misschien zelf gebruiken..

Leuk om te lezen hoe jullie het oplossen, bedankt voor jullie verhalen en suggesties. Ondertussen ben ik verdergegaan met mijn ochtenddiscipline. Ik heb inmiddels zes sonnetten onder die voorwaarden geschreven - er zijn dagen dat het niet werkt omdat ik ergens heen moet en dus het ontbijt niet kan uitstellen. De eerste paar keer ging het nog wel, maar geleidelijk kreeg ik er steeds meer weerstand tegen. Maar ik ben streng geweest: geen sonnet, geen ontbijt. Op zulke momenten helpt het om in de jaren '50 opgevoed te zijn. Desnoods vast ik een dag, of twee zelfs, maar dat sonnet zal er komen vóórdat er gegeten wordt. Nou, toen stond er dus in de kortste keren een vers. En niet slecht ook. De dag daarna ging het al een stuk makkelijker. Ik verwacht dat het over een paar maanden een gewoonte is die ik zal missen op de dagen dat ik er niet voor in de gelegenheid zal zijn. Nu verbaas ik me over wat deze methode oplevert: 's morgens word ik wakker en dan heb ik geen flauw idee waarover ik zal gaan schrijven, totaal geen inspiratie. Even later zit er weer een aardig sonnet in mijn mapje. En dat is een geweldig gevoel. :nod: PS ik heb ook de Narraton-site bekeken en er een bladwijzer voor gemaakt, thx! Maar nu eerst nog even oefenen met de echte botte discipline :unibrow: , aardig voor mezelf gaan doen kan altijd nog :D .

Zo ver ben ik nog niet. Ik vind verschillende dingen leuk wat schrijven betreft. Misschien moet ik meer gaan focussen - dat levert misschien meer (goede) dingen op. Tantebetje, ben jij momenteel alleen bezig met sonnetten of schrijf je ook nog iets anders?

Jocoja, op het ogenblik schrijf ik vooral sonnetten. Ik wil het gewoon helemaal in de vingers krijgen. Daarnaast zit ik bij een schrijfgroep en als je dan een opdracht krijgt voor een verhaal, dan moet dat natuurlijk ook. En zo is er nog wat meer. Maar dat zijn dingen die je tóch wel doet, omdat er een deadline is, iemand die op je rekent. Maar als ik die sonnetten niet schrijf, dan merkt niemand daar wat van. Daarom vragen die meer discipline.

Ik schrijf al een aantal jaren dagelijks 'ochtendpagina's' volgens de methode van Julia Cameron (Artist's Way) (en met de hand ook, in een mooi schrift). Dat is genoeg om me bij de les te houden qua schrijven en artistieke ontwikkeling. Daarnaast speelt 'geen tijd' mij veel meer parten dan 'geen zin/inspiratie': ideeën zat, maarja, de tijd... En ik ken mezelf als pieken-en-dalen-mens. De afgelopen weken elk vrije uurtje bezig geweest met volgende versie boek. Vorige week naar proeflezers gegaan, en dan kak ik dus even helemaal in. Zelfs die ochtendpagina's laat ik dan wel eens sloffen. Maar dat is prima - de boog kan niet altijd gespannen staan. Louise

Ik zou juist veel meer willen schrijven, maar ik heb de tijd er gewoonweg niet voor. Soms borrelt het behoorlijk van binnen, sta ik weer voor de klas of moet ik mijn kind helpen met zijn huiswerk en wil ik gewoon achter die PC! Geen zin om te schrijven, nee, dat ken ik niet!

Dat herken ik ook! Er lopen allerlei ideeën door mijn brein te marcheren en ik heb geen tijd om ze op te schrijven, doordat ik aan het werk ben (lees: midden in een vergadering zit), mijn kinderen aan het opvoeden ben (lees: 3 pubers op het rechte pad aan het houden ben), vakliteratuur aan het lezen ben (lees: bijna in slaap val van de saaiheid) of het is alweer tijd om te gaan slapen (05.50 uur rinkelt hier de wekker alweer...) Afgelopen zondag lag ik eindelijk een keertje ontspannen in de sauna, borrelt er weer van alles naar boven! Zelfs ontspannen lukt me niet dus... ;-) Ik probeer te 'voelen' hoe het is om met mijn werk te stoppen en fulltime te gaan schrijven. Maar dan moet ik echt eens wat meer vertrouwen krijgen.... (moet tenslotte toch ook die 3 pubers laten studeren...)

Vanmorgen sonnet 40 in mijn mapje gedaan, dat is nr. 31 onder het nieuwe regime. Inderdaad mis ik nu mijn sonnet op dagen dat ik 's morgens weg moet en dus niet kan schrijven vóór het ontbijt. Dus nu schrijf ik op die dagen meteen na thuiskomst, straf of dreiging niet nodig. Wat betreft de mensen die geen tijd kunnen vinden om te schrijven: ik denk dat het een kwestie is van prioriteiten stellen. Schrijven gaat je wat kosten, je kunt dat uur maar één keer besteden, dus als je gaat schrijven, dan betekent dat dat je iets anders zult moeten schrappen. Heb je dat er voor over? Hoe belangrijk is schrijven voor je, vergeleken met de andere dingen die je wilt/doet?

Ik heb verschillende methodes die ik toepas en voor me werken (en ik ben echt de minst gefocuste persoon op aarde, wat echt een probleem is; het volgende heb ik met vallen en opstaan geleerd): 1) Iemand noemde ochtendpagina's van Julia Cameron, ik doe ook een soortgelijk iets, (bijna) elke dag een uur. Dat gaat niet per sé om creatief schrijven, maar gewoon om schrijven, dus het kan vrij dagboekachtig zijn, maar vaak komen daarin ook ideeën op en plannen over hoe ik verder wil met alles (mijn schrijfwerk, mijn leven). Dat is dus een heilig ritueel geworden. Zin of geen zin, er komt altijd wat uit. Je went eraan. En dat gemak van vrij schrijven (dus zonder nadenken) neem je ook mee in je creatieve werk. Plus elke dag train je, hoe dan ook, een uur je schrijfspieren. 2) Daarnaast schrijf ik ook aan mijn boeken. Je moet een doel hebben en een deadline opstellen, en dat dan opbreken in kleine, dagelijkse stapjes. Het is denk ik belangrijk om te beslissen wat je op dit moment van het schrijven wil, of je bepaalde dingen wil doen of leren. Als je dat weet, voel je je vaak gemotiveerder, want je hebt iets om naartoe te werken. Als je wil 'aanfladderen' kan dat natuurlijk ook, zolang dat maar een beslissing is (bijv. om gewoon zoveel mogelijk uit te proberen). Zolang je maar helder hebt wat je schrijfdoelen zijn. Momenteel zijn mijn schrijfdoelen bijv.: voor 31 oktober jeugdroman X afgerond hebben en naar de uitgeverij gemaild hebben. En vervolgens de benodigde (dagelijkse) stappen nemen om die roman ruim voor die tijd af te ronden (het geeft me een goed gevoel om een tijdje vóór de deadline iets af te hebben, zodat je ruimte hebt i.p.v. dat laatste nippertjes gedoe - en het is ook wel stoer :)). 3) Iets/iemand buiten je zoeken waar je verantwoording aan af moet leggen. Bijvoorbeeld met een proeflezer of schrijfgroep afspreken: op die datum heb ik een eerste versie van verhaal Z af. Of meedoen met een wedstrijd. Of beslissen dat je op 12 november je project naar een uitgever stuurt. Of meedoen met NaNoWriMo, of een schrijfcursus. Ik heb nu een wekelijkse afspraak met iemand die m'n jeugdroman proefleest, en dat geeft erg veel focus en stimulatie (wou dat ik er eerder op was gekomen). 4) Min of meer vaste tijden, een soort structuur scheppen. Dan wordt het een gewoonte, ook als ik geen zin heb. En er komt altijd iets uit. Mijn docente Engels van de middelbare school zei altijd: scheppen is 1% inspiratie en 99% transpiratie. Ik lachte daar altijd om, maar ja, toen was ik jong en onbezonnen. Nu ik ouder ben, moet ik (helaas) toegeven dat ze gelijk heeft. 5) Oja, de belangrijkste: werk aan één project tegelijkertijd. Dit komt uit de mond van iemand die altijd aan 1001 dingen werkte en dus ook moeite had met dingen afmaken (en het helpt ook niet voor je concentratie als je dan weer met dit, dan weer met dat bezig bent, dan versnippert je aandacht alleen maar nog méér). 6) Nog eentje: maak je doelen klein, behapbaar. Een roman is mooi, maar het is net zoiets als de Mount Everest beklimmen, terwijl je nog niet eens kunt wandelen zonder buiten adem te raken. Kleine doelen, bijv. eerst korte verhalen schrijven en dan steeds langer. Is ook bevredigender omdat je dan telkens echt iets afrond en niet jaren met een boek bezig bent waar je de techniek nog niet voor beheerst. 7) Kies voor het schrijven. Dat betekent meestal dat je andere dingen moet schrappen als schrijven werkelijk belangrijk voor je is. Als het het belangrijkste is in je leven, bouw je leven daar dan omheen. 8 ) Zorg dat je geen internetverbinding hebt, idd, en dat je GEEN LID BENT VAN SOL, want dan stop je al je schrijfenergie in dit soort genummerde speeches :D

Judy & tante Betje, jullie hebben natuurlijk helemaal gelijk...!! Ik weet het ook allemaal. Ik besef me ook dat ik nog een beetje in de 'ontkenningsfase' zit en allerlei excuses aan het bedenken ben waarom ik niet schrijven kan... Ik moet het gewoon gaan doen, natuurlijk! Ik zie er gewoon tegenop om na een lange werkdag (07.00 uur de deur uit en 's avonds om 18.00 uur pas weer thuis....), avondritueel met de kinderen (eten en 'opvoeden') nog te gaan zitten schrijven. (en ja, ik doe het weer! Want... wat wil ik dan gaan doen? T.v. kijken?? Hmmm... misschien eerst maar een uur schrijven..?!!) Ik ga hier nog eens een keer over nadenken! Jullie hebben gewoon gelijk. Als je wilt schrijven, moet je gaan schrijven.... (it's a easy...) p.s. Judy, dat punt 8 is misschien wel je beste *tip* voor mij.... :p Hahahaha

p.s. Judy, dat punt 8 is misschien wel je beste *tip* voor mij.... :p Hahahaha

Voor mij ook, haha... Het is mijn grootste afleidingsmanoeuvre!

Schrijven doe ik zo graag dat het mij geen moeite kost. Per dag schrijf ik ongeveer twee/ drie/ vier uur en met SOL en ZZ als modem om tussendoor steeds naartoe te surfen. Hier blijf ik te lang plakken, waardoor het schrijven in gedrang komt. Zo nu maar weer een stukje schrijven! Ik zou juist MINDER moeten schrijven, zodat ik oog houd voor de andere mooie dingen in het leven! xsg