Je moet de wedstrijden niet laten varen, Odile. Jij houdt daar duidelijk van. Waarom zou je daar dan mee stoppen? Ik heb altijd moeite met het woordenaantal. Langere verhalen liggen me beter. Of ik daar ook beter in ben, is een ander verhaal. Gewoon doen waar je je goed bij voelt. Een jury is een jury. Juryleden kunnen er ook weleens naast zitten.

In mijn tipartikel 'Plotziekte', vertel ik hoe het winnen van een wedstrijd ervoor zorgt dat ik geen plot meer kan verzinnen.

Als je soms om een plot verlegen zit: vraag het de DNA-computer... Nodig gewoon 5 vrienden uit in de kroeg, gooi ze vol met cafeïne of alcohol en drop een thema. Werkt feilloos.

Of dit nu een goed advies is, betwijfel ik Ronaldo. Ik red het ook met cafeïne en alcohol zonder naar de kroeg te gaan. Misschien is er geen kroeg in haar woonplaats. Wel vreemd, maar het kan.

Tsjonge, wat nemen jullie alles letterlijk, zeg. Het gaat om die 5 vrienden, hoor, niet om kroegen of alcohol. Het kan ook met de "doorgeef-methode". Je zet jezelf met 5 vrienden om je keukentafel (of om je paard), je geeft ieder een blad papier en een pen en iedereen begint met ideeën op te schrijven. Na een tijdje geeft iedereen zijn blad door aan zijn buurman (ik zou haast nog geneigd zijn om er bij te zetten "met de klok mee" of zo) en zo kan ieder al dan niet iets toevoegen aan de ideeën van anderen. Van de 100 ideeën blijft er misschien maar één over, maar deze methode is (wetenschappelijk bewezen) een efficiente manier van "brainstormen". Het ging om een plot verzinnen, toch? Fantasie van de menselijke geest? Probeer het maar eens uit. De DNA-computer... Of drop me een mailtje met een beetje idee waarover het plot zou moeten gaan. Brainstormen via de email gaat net zo goed als met een blad papier om de keukentafel.

Ik heb een vaste schrijfvriendin waarmee ik inderdaad met momenten ook heel intens brainstorm. Wij doen de pingpong methode :) Ik zeg iets, zij antwoordt, daar ga ik weer op verder ... en zo verder. Heel leuk

Lawrence Block noemt "writersblock": de tijd dat een goed verhaal in je onderbewustzijn "rijpt", zodat het er op het moment waarop het verschijnt lijkt of het schrijven weer vanzelf gaat. Dus niet denken "ik krijg geen idee voor een plot" maar denken "het volgende verhaal is nog niet rijp genoeg", ha, ha, en ondertussen lekker brainstormen natuurlijk of research doen of alvast details als namen bedenken en waar het zich af zou kunnen spelen. Er zijn zoveel manieren waarop je met een verhaal bezig kunt zijn voordat de plot in beeld komt. En de leukste vindt ik nog steeds: gewoon beginnen te schrijven. Negen van de tien pogingen lijken achteraf nergens op maar die tiende maakt het de moeite waard en schrijven, ook al gooi je het daarna in de prullenbak, blijft toch gewoon heel leuk om te doen. Een prullenbak vol plezier, ha, ha, ik krijg opeens een idee voor een kort verhaal (oeps, als Odile datzelfde idee ook maar niet krijgt, zij wint alle schrijfwedstrijden...)

Lawrence Block noemt "writersblock": de tijd dat een goed verhaal in je onderbewustzijn "rijpt"

:thumbsup:

Wat altijd goed helpt: bewegen. Stukje fietsen, wandelen, zwemmen, tuinieren of hardlopen laat het bloed lekker stromen, meer zuurstof in de hersenen en als je dat ook nog doet in een inspirerende omgeving krijg je vanzelf ideeën. Wetenschappelijk bewezen en aangeraden door elke dokter. Schrijven is echt het enige beroep dat je kunt uitvoeren met in je ene hand een drankje en in je andere hand een snack terwijl je op een luchtbed in het zwembad drijft, en "writersblock" is een heerlijk excuus om je aan die werkomstandigheden over te kunnen geven.