#215 Meisjesgeluk
Oom oogst sperziebonen, snijbonen, penen, kroten in de moestuin. Met emmers vol komt hij de keuken in. ‘Alsjeblieft, ons wintervoer’, zegt hij. Ik help tante met schillen, doppen, afhalen. Ze kookt de groenten in grote pannen. De deksels klepperen, de geur van kokende groente vult de warme keuken. In de grootste pan kookt ze weckpotten en deksels. Daarna vult ze ze met de gekookte groenten, sluit ze en zet ze op de planken in de kelder. Ze ruikt naar zweet en odeklonje. Ze vertelt verhalen over mensen die ik niet ken. Ineens stopt ze, zegt: ‘Dat zijn grotemensenzaken, daar ben je nog veel te klein voor.’ ‘Maar ik ben al heel groot’ zeg ik. Ik weet niet waarom ze lacht maar het klinkt zo lief dat ik vanzelf meelach. ‘Ga maar bramen plukken’ zegt ze, ‘niet te veel eten hoor, dan krijg je buikpijn.’ In de tuin pluk ik handen vol bramen, nooit raken ze op. Mijn armen en handen, geschramd door de braamtakken, zien rood van het bramensap, ze ruiken zwartzoet. Tante overleed, oom verhuisde naar een seniorenwoning met uitzicht op zijn vorige huis. Hij maakt vruchtenbowl voor me, net als vroeger, ‘die bramen zijn van Albert Heijn.’ Genietend lepel ik de herinnering, kijkend naar het oude huis. De nieuwe bewoners hebben het onherkenbaar verbouwd en de grote moestuin betegeld. Het geeft niet. De geur van kokende groente in een warme keuken, van bramenzoet en van tantes odeklonjelach, ze hebben zich onuitwisbaar in me geëtst.

Leuk, een moestuin. Mooie stomende herinnering neergezet. Zelfs herkenbaar voor mensen die het niet hebben meegemaakt. Ik val voor 'het geeft niet'. Daar spreekt het vertrouwen van een schrijver uit die weet dat haar boodschap is overgekomen. De laatste zin is mijn aandachtspuntje van de dag. Het lijkt alsof je iets te krampachtig van 'in het geheugen gegrift' probeert af te komen.

Leuk, een moestuin. Mooie stomende herinnering neergezet. Zelfs herkenbaar voor mensen die het niet hebben meegemaakt. Ik val voor 'het geeft niet'. Daar spreekt het vertrouwen van een schrijver uit die weet dat haar boodschap is overgekomen. De laatste zin is mijn aandachtspuntje van de dag. Het lijkt alsof je iets te krampachtig van 'in het geheugen gegrift' probeert af te komen.
Dankjewel Tilma, mooi dat het verhaal overkomt ook als je het niet herkent. Wat betreft de laatste zin: je hebt gelijk, ik omzeilde 'in mijn geheugen gegrift'. Ik zal er nog even naar kijken of dat anders kan

Mooi verhaal met een duidelijk liefhebbende oom en tante. Alleen het woord odeklonje. Misschien heb je er een bedoeling mee en past het zo gespeld beter bij de tante, maar ik vind eau de cologne lekkerder ruiken...
Dankjewel SanVis! Het woord odeklonje, het past hier echt beter, het past bij tante en het meisje dat net kon lezen, vandaar! Tante rook niet naar 4711 maar naar zweet en odeklonje

Het is bijna een gedicht met al die opsommingen en begin- en middenrijmen. Mooi beeld. Eens met Tilma over de laatste zin. Misschien kan je 'gewoon' eindigen met het enkele woord: Onuitwisbaar.
Dankjewel, je herkent mijn poëtische inslag, ik twijfelde eerst of ik dit verhaal in proza of in een gedicht zou vertellen. Ja die laatste zin, misschien kan hij inderdaad korter, volstaat: 'Onuitwisbaar.' Dank voor de tip!

Prachtig verhaal @Cora, Beeldend verteld en een hele mooie slotzin die klinkt als een gedicht. De herinneringen zijn levend en roepen een sfeer op van heimwee en verlangen. De weckpottten zie ik voor me. Je hebt concreet allerlei soorten groenten genoemd. Ik dacht daardoor meteen aan de snijbiet van mijn schoonmoeder. :-) Technisch puntje: In dialogen ben je niet consequent met komma’s. Het meeste gebruikelijke is de ELDA regel toepassen (eerst leestekens dan aanhalingstekens) vb “alsjeblieft, ons wintervoer,’ zegt hij. Enzovoort

Prachtig verhaal @Cora, Beeldend verteld en een hele mooie slotzin die klinkt als een gedicht. De herinneringen zijn levend en roepen een sfeer op van heimwee en verlangen. De weckpottten zie ik voor me. Je hebt concreet allerlei soorten groenten genoemd. Ik dacht daardoor meteen aan de snijbiet van mijn schoonmoeder. :-) Technisch puntje: In dialogen ben je niet consequent met komma’s. Het meeste gebruikelijke is de ELDA regel toepassen (eerst leestekens dan aanhalingstekens) vb “alsjeblieft, ons wintervoer,’ zegt hij. Enzovoort
Dankjewel Nel, ik ben blij met je reactie! Ik zal nog even met de stofkam door de leestekens gaan ;-)