UKV's van de week: De Kleine Zomerdijk en Roeping

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid. 

---

Roeping - Melissa Wouters

5 april

Met de ramen open houdt Sien een ‘oortje’ in het zeil terwijl ze binnen bezig is. Haar jongens spelen in de ommuurde achtertuin: met autootjes, van de glijbaan af, in de zandbak. Tot ze het bekende aanzwellende geraas, afgewisseld door gebulder horen. Precies tegelijk laten ze alles vallen en rennen naar de houten poort, die uitkomt op de straat. Ze gooien zich plat op hun buik, stoten hun hoofden tegen elkaar, geven geen kik en blijven onder de poort door kijken tot hij voorbij is.
Twintig jaar later heeft de gemeentereiniging twee vuilnismannen die altijd zwaaien naar bewonderende kinderblikken.

Geluk - Nancy Bastiaans

5 april

Vanochtend warmde de zon het groen behoedzaam wakker. Eenden gleden geluidloos door het water met hun snavels vooruit, varend op de koers van de voorganger. Ze sloegen geen acht op de honden die bij de beekrand het natte gras besnuffelden. Vice versa lieten zij na om te reageren op de potentiële prooien óf gelden bij het krieken van de dag andere natuurwetten?
Heel even had ik de wereld voor mezelf.

De Kleine Zomerdijk - Remke Jansen

5 april

Op de Kleine Zomerdijk bloeien paardenbloemen en madelieven. In het gras loert een kat naar een vliegje. De knoestige bloesemboom is net zo krom als de boer die zijn hark, bij wijze van groet, naar ons heft. Met de rug van zijn andere hand wist hij het zweet van zijn voorhoofd. Zijn vrouw trekt een theewagentje met rinkelende kopjes en schoteltjes over het grind. Ze steekt haar hand op.
De Kleine Zomerdijk. Ik zou hier wel de hele dag langzaam heen en weer willen fietsen. En dat die twee dan telkens opnieuw naar me zwaaien.

Woordenwasser - Cora van B

6 april

Aan mijn bureau voor het raam worstel ik met een gedicht. Iets met vroeger, voorbij, verloren, verdriet. Hoe verwoord ik dat zonder clichés, zonder herhalingen?
Als ik een synoniem zoek voor somber, kreunt het raam ineens. Ik kijk op, recht in het gezicht van de grijnzende glazenwasser. Met brede halen sponst hij de ramen, peutert de hoeken schoon, neemt en passant de kozijnen mee. Zeemt dan secuur alles droog en mijn hoofd leeg. Knipperend kijk ik naar buiten. De zon schijnt uitbundig, de lucht is zomerblauw, de wereld is licht.
Schone ramen zijn een ramp voor dichters.

Roodkapje en de vuile wolf - Daan Bos

7 april

Ooit wel eens een bospad van dichtbij bekeken? De grond is best hard, toch geeft stampvoeten niet echt een hard geluid. En precies dát deed Roodkapje. Met haar zware laarzen, want die heb je als je in een bos woont, ze was ten slotte geen stadsmeisje: keihard stampvoeten. Een herrie dat het was!
Ze was woest.
Mocht je aan Roodkapje durven vragen wat er loos was, dan had ze je verteld dat ze geen zin had dat hele takke-eind naar oma te lopen.
Ze zou hem nog wel krijgen, die vuile wolf had haar mountainbike gejat.