Ondertussen ook de cursus binnen en de opdracht al opgestuurd. Ik hoop dat ik net als Jeanet leer om anders tegen het schrijven aan te kijken.

Tja, ik weet niet of Louis het wel leuk vind als ik de hele cursus verraad. Dan hoeft hij straks geen pakketten meer te verkopen. :o De oefeningen waren een beetje simpel. Heb ze gedaan, maar ja, dat leek me nu niet echt opzienbarend. ;) De schrijfoefening vind ik veel leuker maar ja, ze hebben me wel weer tuk. :angry: Dat mag dan maar weer 1000 woorden zijn en oei, oei, oei. als ik iets niet kan is dat een kort stuk schrijven. :eek: Ik heb het toch gedaan en was steeds weer aan het woorden tellen. 300. 560, 780, en oei, toen wist ik dat het verhaal eigenlijk nog moest beginnen. :confused: Ik heb maar gewoon het verhaal geschreven zoals ik voelde hoe het moest zijn en kwam op 1578 woorden. Daarna heb ik dat gecopïeerd en ben er in gaan knippen tot 961 woorden. :tear: Nu heb ik beide versies opgestuurd en hoop wat goede tips te krijgen over hoe korte verhalen te schrijven. dan kan ik misschien nog net meedoen met de 1000 woorden wedstrijd waar ze laatst reclame voor maakten. :unibrow:

Okidokie Jeanet, als het niet al te erg is zal ik de reactie zelfs hier posten. :o Het is dan toch weer leerzaam want je schrijft altijd dus grotere verhalen terwijl je nu ziet dat je ook kortere verhalen kunt schrijven. Neehee Jeanet, ik heb het verhaal moeten inkorten en ben er zelf absoluut niet tevreden over. :\\ weg zijn alle mooie bijzinnetjes van; de zon schijnt, of vogeltjes fluiten in een boom. :angry: Oké, ik kan 1000 woorden schrijven, maar ik wil het liever niet. :D

Je hebt helemaal gelijk Jeanet, ik zal het blijven oefenen om een kort verhaal te schrijven. misschien gaat het op de duur steeds gemakkelijker. :o

Jawel, je leert om steeds korter te schrijven. Waar de essentie ligt, zeg maar. Ik moest op de biebschool vroeger leren annoteren. Was iets voor jou, Pehamo: in één enkele zin zeggen waar het boek over gaat en wat de schrijver ermee bedoeld heeft. ;)

In één zin, Mara? Mijn god, wil je me gek hebben? Tellen de eh's en hmm's dan ook mee? Nee, zucht, ik blijf langdradig van stof en ben ook nog onzeker over mijn schrijftalent. Van Debora kreeg ik de tip van een site. www.korteverhalen.nl. Het is vooral jeugd wat daar plaatst en dat is heel interressant. Dan leer je ook van hun kant te bekijken wat ze leuk vinden om te lezen. De moderne jeugd van tegenwoordig heeft geen beschrijvingen van personen of omgevingen nodig. De ik of hij is ergens, punt uit. Daar praten en doen ze, vechten of vrijen ze in twee zinnen. Dus daar leer je pas goed korte verhalen Mara. Ik heb daar een stukje geplaatst van een verhaal wat ik graag als boek wil uitgeven. Daar krijg ik een boel leuke postieve racties op en goede cijfers. Maar het valt me op dat de jeugd van tegenwoordig toch al snel een tien geeft als je iets plaats, zelfs al zitten er geen hoofdletters, punten of komma's in. Eentje zei, je schrijft als een kleuter van vier en al komt dat alleen maar van een die ik vertelde dat hij niet zo'n goede schrijfstijl had. de jeugd van tegenwoordig kan ook niet meer tegen opbouwende kritiek! Toch zette me dat aan het denken. Ik dacht altijd dat kinderboeken wat milder, zachter en liever van toon moesten zijn. Als je de Harry Potters leest zijn de kinderen daar zachtaardig en netjes. Niemand laat een scheet, scheld een ander uit of spuugt zelfs maar op de grond. Maar in wat kinderen zelf schrijven komt een heel ander denkbeeld naar voren. De kinderen van nu zijn erg egoïstisch. Moorden, schelden, vrijen is allemaal geen punt. Ze schrijven zelf erg graag over vampiers, weerwolven, slachtpartijen en martelen. Als je nu een kinderboek geschreven hebt en daarmee een eigen stijl hebt ontwikkelt. Kun je dan wel je stijl, patsboem, overboord gooien? Ik vrees dat dit nog moeilijker is als leren om kortere verhalen te schrijven.

Zo, ik heb het eerste gedeelte van de cursus gedaan. een kort verhaal schrijven van 1000 woorden. Dat zijn twee pagina's en een paar zinnetjes. Je moest een verhaal zinnen over iets spannends wat bij de supermarkt gebeurd. Nou, da's effe moeilijk. Het enige spannende bij mijn supermarkt is als ik de verkoper van de dakloze kranten probeer te vermijden. Wat niet lukt, want ik ben de malloot die altijd iets koopt of geeft. zodra ze mij gespotted hebben staan ze precies voor de in/uitgang me op te wachten. Ik heb een fantasieverhaaltje verzonnen over gewoon weer 's boodschappen doen. Louis was heel aardig en gaf zeer duidelijke tips hoe beter met het verhaal om te gaan. Dus ik heb er echt iets aan. Het weede gedeelte van de cursus is gedichten schrijven eerlijk gezegd zie ik hier nog meer tegenop als korte verhalen schrijven. gedichten schrijven ligt mij niet. Maar goed, ik zal het proberen.

Nee sorry Jeanet, ik zit hier echt enorm tegen aan te hikken. :o Sinterklaasrijmpjes verzinnen gaat me beter af als echt een mooi gedicht maken. :paranoid: Ik ben net naar de tandarts geweest en een toekomstig beugelbekkie, als de verdoving uitgewerkt is en ik weer mijn postief zonnetje in huis ga ik er eens goed voor zitten. Nu voel ik me nog niet helemaal goed in mijn koppie. :retard: Heb je al het derde cursusdeel in huis Jeanet? Is dat leuker? :)

speciaal ben ik altijd geweest, daar heb ik geen gaves voor nodig. :nod: Nu de verdoving uitwerkt kom ik weer wat bij. Maar er is een kies onderin weg en het voelt of ze de put van wezel, ezelezelezel, in mijn bekkie hebben gemaakt. :( Over twee weken aan de andere kant nog een weg. Mijn god, hoe kun je dan nog eten? :retard: Moest jij ook naar de tandarts? Stakkerdje. :smirk: Ik zie naar het scenarioschrijven uit Jeanet, nu eerst me door het dichten heen worstelen. en dan te bedenken dat er mensen zijn die uit de losse pols gedichtjes maken en geen verhalen kunnen schrijven. :D

Ik zal ook maar mijn ervaringen met de cursus delen. De eerste les over die supermarkt vond ik 'eitje' dacht ik totdat ik hem terugkreeg met algemeen en gedetaileerd commentaar. het was niet mis wat er mis was, maar het klopte wel degelijk allemaal. Dus daar heb ik echt van geleerd. De tweede les, poëzie, daar zag ik echt tegenop als een berg. Tien dagen en nachten mijn hoofd liggen breken, iets opzetten, weghalen, knippen, plakken, overdoen, gék werd ik ervan. Ik heb de opdracht denk ik niet goed of helemaal goed begrepen, want ik had allemaal korte gedichtjes gemaakt, in volgorde zoals ik dat genoteerd had. Zonder titel, zo achter elkaar ingestuurd met de wanhoopskreet: dit kan ik echt niet wat ik nu gewrochten heb, je zult het wel helemaal niks vinden. Negentien probeersels achter elkaar en Louis haalde er heel wat positieve dingen uit. Sommige dingen begreep hij niet, maar ik wel. Maar als ik het moet uitleggen, klopt er toch iets niet, dus dat vind ik zelf niet goed. Enfin, als ik me er op ga concentreren en er hard aan werk, zou ik het misschien wel kunnen. Maar om zomaar iets uit mijn mouw schudden, nee dat lukt mij niet. De derde les heb ik pas doorgelezen, meer niet. Dat komt wel want ik heb het nu erg druk, marathon jaja. maar het lijkt me heel nuttig en leerzaam deze opdracht. Ik vind dat we eigenlijk niet zoveel moeten schrijven hier op het forum over de opdrachten enzo. We hebben niet voor niets dat geld betaald en als iedereen nu zomaar tips krijgt vind ik dat het niet gaat zoals het zou moeten. Ik weet het nog niet zo goed, maar het voelt niet zo goed. Ik denk dat we dat beter met pb-tjes kunnen doen. Vinden jullie dat een plan?

Ik wil inderdaad niet te veel weggeven van de cursus. dan kunnen we 'm net zo goed zelf gaan geven in plaats van Louis, terwijl die jongen er zoveel tijd insteekt en zulke goede tips en adviezen geeft. Ik ben nu dus toe aan het tweede onderdeel. dichten. Iets wat mij, naar mijn eigen idee, totaal niet ligt. Toch heb ik dit uit de losse pols gewrocht en ben erg benieuwd wat jullie ervan vinden. De zwarte diepte van teleurstelling. Als we bedenken, zoeken, schrijven en deleten. Geven we onze verzinsels eigen leven en vleugels. Zodra het verhaal flindert, fladdert door ons brein. Vullen we ook ons hart met leugens. Dit verhaal zal succesvol en prachtig zijn. Iedereen zal bewonderen, buigen en applaudisseren. Men wil het lezen, duizenden keren. Dan komt daar, loerend vanuit het niets. Kritiek en afkeuring aangeslopen. Vertrapt jouw flinderig verzinsel tot een flodderig iets. Nog even danst de hoop door je optimistisch hart. Dit verhaal, zo prachtig geschreven, Het verdient toch wel een schouderklopje, een kus, Om uitgekozen te worden door het uitgeversleven. Opnieuw volgt dan het ongenadige vonnis, Opnieuw voelt men zich uitgeblust en vol smart. Je boekenkindje, jouw prachtige verhaal, Wordt afgewezen, is te banaal. Weg zakt alle enthousiasme, optimisme, zinkt in diepe put. Teleurstelling, zwartheid, somberheid, Je verhaal is k…

Volgens mij valt het wel mee wat jullie hier 'weggeven' van de cursus. Jullie halen hier en daar een oefening aan, maar het gaat bij een cursus natuurlijk vooral over de achtergrondinfo die naar de oefeningen toeleidt. Bovendien is een ander heel belangrijk element van deze cursus dat je als cursist professionele feedback krijgt op je werk. Dus al zouden 'meelezers' precies weten wat alle oefeningen waren, zonder de persoonlijke feedback op hun verhalen schieten ze nog weinig op. En mijn laatste punt: jullie hebben het voornamelijk over hoe jullie de cursus ervaren, en dat lijkt mij voor de forummers wel degelijk belangrijke info. Kortom: laat ons vooral weten hoe het jullie bij deze cursus vergaat!

Secret Garden bij jou sluit ik me aan. @Pehamo: je gedicht vind ik meer een muur van woorden. Door de woordlengte (zoveel woorden zo lang als 'somberheid'), ik moest er echt even voor gaan zitten maar dan op de negatieve manier. Het leest niet fijn. Sorry, ik hoop dat je wat met dit commentaar kan. Maar wie weet vind een ander weer dat ik helemaal ongelijk hebt. Met commentaar op gedichten ben ik niet zo goed.

Tja, ik heb nooit gezegd dat dichten mijn ding is. Ik heb er echt een poosje voor gezeten, maar omdat ik op het moment een muur van somberheid in mijn koppie heb zijn al mijn gedichten wat somber van toon. :( Louis heeft er naar gekeken en was heel lief. Hij zag er toch nog kans om er iets optimistisch van te brouwen. :nod: Hij vond mijn poging om te dichten best hoopvol en er zat zelfs een spoortje talent ergens diep in mij verborgen. Alleen moest ik het einde wat optimistischer laten. :) Nou ja, als ik wat minder somber ben zal ik dat weer eens proberen. Nu ben ik toe aan het hoofdstuk toneel en schriptschrijven. Dat vind ik wel leuk omdat ik aan een schrijfwedstrijd van drama's mee wil doen. Je kunt 10.000 euro winnen en een schrijfvakantietje in spanje. Eindelijk weer eens een beetje zon lijkt me wel wat. :unibrow: Hopelijk maak ik met de cursus een kans.

Ik zou het wel leuk vinden als het toch iets zou worden. Op zich hoef je alleen een eerste hoofdstuk en een laatste te schrijven. Dat hoeft dan maar 15 minuten te duren per hoofdstuk. Nu heb ik al iets geschreven. Het probleem is dat dit eigenlijk bedoeld is als klucht. Nu moet ik er een drama van gaan maken. Dit idee is best leuk. Er worden een stel oude dames in een huis bij elkaar gezet om zelfstandig te wonen. Helaas gaat daar van alles mee mis. Hieronder lees je al iets van wat er mis kan gaan. alleen is er weinig drama aan. ============================================ Er was een experiment. Daarvoor waren zeven dames uitgekozen en deze dames zouden in een villa gaan wonen. Niet zoals er nu bejaarden woonden als konijnen alleen in een hokje, maar samen, in een gewoon huis. Het was best een leuk idee. Ze besloot snel te zijn en Maartje ging terug naar het kantoor. Ze nam een typemachine en begon aan de taak op de lege plekken namen in te toetsen. Die namen had ze al, ze stonden namelijk op het briefje. Maartje nam aan dat dit een kladvorm was van de uiteindelijke positieve keus. Daarom controleerde ze ook geen van de namen op het briefje. Aldus begon het balletje te rollen. Was mevrouw Schuurman niet overspannen geworden had er misschien van dit best aannemelijke plan van de heer de Koning iets kunnen worden. Maartje nam aan dat alles al geregeld was. Meneer de Koning ook. Toen dan Maartje op vijftien maart om half negen bij de villa van haar fiets stapte, om het succes van haar snelle werken te bewonderen, was ze diep tevreden. Het leven was heerlijk! Ze floot dolblij een liedje. Hier was het! Het moment van haar triomf als zeven tevreden dames hun stulpje konden gaan bewonderen. Misschien kent u die villa’s wel. Tijden lang staat het als een monument uit vroegere tijden omgeven door vorstelijk hoge bomen vlak bij je huis. Je kent het wel maar kijkt er nooit naar. Nu, blijf eens even staan bij zo een oude villa en laat het uiterlijk tot je doordringen zoals Maartje nu deed. De straat was genaamd naar een eens vrij belangrijk persoon. A. G. de Wachtmanstraat. Nr 57. Dat getal had haar wakker moeten schudden maar het zei Maartje nog niks. Ze had haar fiets tegen het hek geplaatst. Het was een vrij roestig ijzeren hek met ronde sierboogjes. Weelderige klimop achter het hek had de bomen en grond overwoekerd en gluurde nu door de spijlen naar wat daar allemaal te zien was. Maartje zocht nog met gebukt hoofd in haar tasje naar het kleine bosje sleutels en keek ondertussen nieuwsgierig op naar villa, “De duiventil”. Het zoeken naar de sleutels werd vergeten. Haar ogen en mond gingen steeds wijder open en Maartje begon langzaam maar zeker een gevoel te krijgen als was dit een droom. Een nare droom waaruit je maar het liefste heel snel wakker wordt. Villa “De Duiventil” stond al veertien jaren leeg en lag ongeveer een metertje of twintig van de weg af omgeven door een hopeloos verwilderde tuin. Het was een kast van een huis. Aan de voorkant met een stoepje was de deur en daarnaast een aantal smalle hoge ramen. Hoge bomen hadden een netwerk van enorme takken uitgespreid zodat het de tuin in donkere schaduwen verborg. Die tuin had een heel legertje tuinmannen in nog geen drie weken weer netjes kunnen opknappen. Tussen verwilderde klimop lag er een grote dode omgevallen boom met daarachter een grote roestige koelkast en een paar ingezakte rieten tuinstoelen. Verderop een roestig fietswrak en de grond was bedekt met een dikke laag klimop. Door de klimop leek het allemaal nog netjes. Maar toen Maartje wat verder keek merkte ze dat baldadige mensen heel wat afval in de loop der tijd hadden achtergelaten. Roestige blikjes, verwaaide kranten en kapot gesmeten bierflesjes lagen her en der. De oprit was een schuin weggezakte pad met een restantje grint en verder veel diep uitgesleten modderige kuilen vol plassen regenwater. Het huis is een puinhoop en straks staan er zeven mensen die uitgenodigd zijn. tja, toch meer een klucht vrees ik.

Nog steeds geen zin en tijd voor de cursus gevonden. Gelukkig mag je er net zolang over doen ls je zelf wilt. Het scheelt dat de gordijn van somberheid uit mijn koppie is weggewaaid. Wat een paar daagjes zon al niet kunnen doen. Wie heeft het derde gedeelte van de cursus al gedaan? Valt het mee?

Hoe gaat het nu met de workshop? Ik ben lid geworden van Schrijven Online Plus en wil me hierna ook inschrijven voor deze workshop. Ik heb geen ervaringen met schrijfcursussen, maar deze lijkt me wel leuk door de feedback die je krijgt. Sowieso wil ik wel wat meer over korte verhalen en columns weten. Een lezer vond dat ik wel stukjes voor toneel kon schrijven, dus daar ben ik ook wel nieuwsgierig naar. Alleen het dichten weet ik niet, daar heb ik een soort haat/liefde verhouding mee. Hebben jullie al veel dingen opgestoken over je eigen schrijfstijl en de verbeterpunten? Ik ben benieuwd!

Gedichten in het Nederlands bezorgen me meestal rillingen, ik weet niet wat dat is. Misschien heb ik teveel slechte gedichten gelezen? ;). Wel maak ik af en toe songteksten in het Engels. Waarschijnlijk een soort vermijdend gedrag om te kunnen dichten, maar niet in het Nederlands ;). Wat dat betreft ben ik ook wel nieuwsgierig naar dat onderdeel. Leuk om te horen dat je nog steeds enthousiast bent en al veel hebt opgestoken. Dat wil ik ook, dus ik denk dat dit ook wel een workshop voor mij is.

Tja, ik heb deel drie doorgenomen, eerlijk gezegd heeft het naar mijn inziens absoluut niets met schriptschrijven te maken. Aan het eind kwam er een gewone schrijfopdracht, niet eens, maak het in scriptvorm. Nou ja, zal me er, in mijn gebruikelijke buldozerstijl opstorten. Misschien valt er iets leuks van te maken. Er borrelt ergens diep weg al een ideetje. Jullie horen het wel als de geiser der ideeën mijn vingers over het toetsenbord laat vliegen.